Bir zamanlar, bütün duyğuların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Xoşbextlik, Keder, Bilgi ve bütün digerleri, Eşq`de daxil .
Bir gün, adanın batmaqda olduğu, duyğulara xeber verilmiş. Bunun üzerine hamısı adanı terk etmek üçün qayıqlarını hazırlamışlar.Eşq, adada en sona qalan duyğu olmuş çünki mümkün olan en son ana qeder gözlemek istemiş.Ada batmağa az qala , Eşq kömek istemeye qerar verir. Zenginlik, çox böyük bir geminin içinde, keçirmiş. Eşq, "Zenginlik, meni de yanına götürersenmi?" deye sormuş.Zenginlik, "Xeyr, gemimdı çox çox qızıl ve gümüş var, senin üçün yer yox." demiş. Eşq, çox gözel bir yelkenlinin içindeki 'den kömek istemiş. "Qürur, lütfen mene kömek et!", Qürur "Sene kömek ede bilmerem, Eşq. İslaqsan ve yelkenlimi mehv edersen." deye cavab vermir. Keder yaxınlardaymış ve Eşq kömek isteyir: "Keder, seninle gelim." Keder "Of, Eşq, o qeder kederlyemki , tek qalmağa ehtiyacım var." Xoşbextlik de Eşqin yanından keçmiş; amma o qeder xoşbextmiş ki Eşqin çağırışını eşitmir. Eşq, birden bir ses eşidir. "Gel Eşq! Seni yanıma alacağam ..." Bu Eşqden daha yaşlıca biriymiş. Eşq o qeder şanslı ve xoşbext hiss etmiş ki, onun kim olduğunu öyrenmeyi ağıl ede bilmemiş. Yeni bir quru parçasına çatdiqlarinda, Eşqe kömek eden yoluna davam etmiş. Ona ne qeder borclu olduğunu ferq eden Eşq, Bilgiden soruşur: "Mene kömek eden kim idi?" Melumat "O, Zaman idi" deye cavab verir. "Zaman mı? Niye mene kömek etdi ki?" deye soruşmuş Eşq. Melumat gülümsemiş:
"Çünki yalnız Zaman Eşqin ne qeder böyük olduğunu anlaya biler" deyir ..

sevgi__fethi [OFF] (23.11.2012 / 18:23)
bu da ela TWK -.-