İki qardaş var imiş. Bunların qayğıya möhtac anaları da var imiş.
Her gece qardaşlardan biri ananın xidmeti ile meşğul olur, digeri ibadetle meşğul olardı…
Bir axşam, ibadet eden qardaş etdiyi ibadetden aldığı hezz ve menevi rahatlığı hiss edib qardaşına deyir:
— Bu gece de anama sen qulluq ele, men ibadet edim.
— Qardaşı teklifi qebul edir. İbadet ederken yuxuya geden qardaş yuxuda bir ses eşidir. Ses ona:
— Qardaşını bağışladıq, seni de onun xetrine bağışladıq. Bu sözleri eşiden genc:
— Men Allah Tealaya ibadet edirem. Qardaşım ise anama xidmet edir.
Bes ne üçün meni onun etdiyi emele göre bağışlayırsınız? Menim ibadetimin savabı, fezileti daha çox olmalı deyil? dedi.
Ses ona:
— Senin etdiyin ibadetlere bizim heç bir ehtiyacımız yoxdu.
Ancaq, qardaşının anana etdiyi xidmetlere ananın ehtiyacı vardı, ona göre qardaşın
valideynine etdiyi qayğı Allah dergahında senin ibadetinden daha yüksekdi.