Qaranquş!!! Qaranquşun biri, bir
adama aşiq olmuş. Pencerenin
önüne qonmuş, bütün cesaretini
yığmış, tüklerini qabartmış,
sonra kiçik sevimli dimdiyiyle
şüşeye vurmuş. Tıq.....
Tıq. .....Tıq.... Adam şüşeye
baxmış. Amma içeride öz
işleriyle meşğul olurmuş..
Meşğulmuş! Kimmiş onu işinden
saxlayan? Kiçik bir qaranquş!
Heyecanlı qaranquş, telaşını
basdırmağa çalışaraq, derin bir
nefes almış dimdiyini açmış,
sözler tökülmeye başlamış. Ey
adam! Men seni sevirem.
Sebebini soruşma. Uzun
zamandır seni izleyirem. Bu gün
cesaret tapdım danışmağa.
Xahiş edirem pencereni aç ve
meni içeri al. Birlikde yaşayaq.
Adam birden parlamış: Yox daha
neler? Dayandıq yerde sen de
haradan çıxdın indi? Olmaz,
götüre bilmerem, demiş. Sebebi
de: Sen bir quşsan! Heç quş,
insana aşiq olarmı? Qaranquş
peşman olmuş. Başını önüne
eymiş. Amma ruhdan düşmemiş,
bir müddet sonra tekrar
pencereye gelmiş, gülümseyerek
bir defe daha şansını sınamış:
Adam, adam! Haydı aç artıq bu
pencereni. Al meni içeri! Men
sene dost olaram. Heç canını
sıxmaram! Adam qerarlı, adam
israrlı: Yox ,yox men seni içeri
götüre bilmerem demiş. Bir az
da kobuduymuş, sözü qısa
kesmiş. İşim gücüm var, get
başımdan. Aradan bir zaman
keçmiş, qaranquş son defe
adamın penceresine gelmiş: Bax
soyuqlar da başladı, üşüyürem
çölde. Aç bu pencereni al meni
içeri. Yoxsa, isti yerlere köç
etmek mecburiyyetinde
qalaram. Çünki men ancaq istide
yaşayaram. Peşman olmazsan,
seni eylendirerem.. Birlikde
yemek yeyerik, bax hem de sen
de teksen' tekliyini paylaşaram,
demiş. BEZİLERİ GERÇEKLERİ
EŞİTMEYİ SEVMEZMİŞ! Adam bu
teklik meselesine incimiş. Çox bir
esebileşmiş: Men tekliyimden
memnunum, demiş. Quşdan onu
rahat buraxmasını istemiş.
Dümdüz qovmuş. Qaranquş ,
son sınağından da
müveffeqiyyetsizlikle çıxınca,
başını önüne eymiş, çekib
getmiş. Yene aradan zaman
keçmiş. Adam, evvel düşünmüş,
sonra öz-özüne etiraf etmiş:
Hay menim ağılsız başım; demiş.
Ne qeder axmaqlıq

[1] 2 >>