Yox, men özümde güc tapmalıyam. Heyatımı zeherleyenin ,heyatını qara etmeliyem. Başıma getirdiyi bu oyunu ona birce-birce yedirtmeliyem.

Men özüme qesd etsem, menim haqqımda ne düşünecekler? Buna ne ad qoyacaqlar? Here bir zurna çalacaq, menim haqqımda. Dost-tanışın da başını aşağı edeceyem.

Artıq qaranlıq düşürdü, eve döndüm. Evde menim yolumu gözleyirdiler. Eve girende menim bele perişan, halsız gördükde evdekiler narahat oldular.

“Narahat olmayın. Ciddi bir şeyim yoxdur. Bu gün işimiz çox oldu, hem de soyuq su içmişem, boğazım ağrıyır, keçib geder deyim“ veziyyetden çıxdım. Üç –dörd gün işe çıxmadım. Şahin zeng elemeseydi, belke de bir neçe gün de çıxmayacaqdım. Zeng edib, geldiyini bildirdi. Men de bir-neçe gündür ki, işe çıxmıram, bir balaca xestelenmişdim. İndi düzelmişem, seher çıxacam, görüşerik, deyib sağollaşdım.

Bir neçe gün işe perişan halda gedib geldim. Şahin de narahat idi.

Xestelenmeyimle elaqederdi, keçib geder, dedim.

Heç özüme yer tapa bimirdim. Çox fikirleşirdim. İnden sonra kime gerek idim, Şahinemi, o ilanamı, yoxsa qara torpağamı. O ilan mene ömürlük bir leke vurmuşdu. O lekeni heç ne ile temizlemek mümkün deyildi. Birce yaşamağımın sebebi ondan intiqamımı almaq idi. Sonrasını heç özüm de bilmirdim.

O günden sonra, ürekden olmasa da, Şahinden uzaq olmağa çalışırdım. Vicdan ezabı çekirdim, Şahinin üzüne baxa bilmirdim. Aramızda soyuqluq yaranmasını isteyirdim .Bu işin bele bitmeyi daha yaxşı olardı. Men bu meseleni ona nece deyecekdim. Bilirdim ki, Şahin bu meseleye soyuqanlı yanaşmayacaqdı. Qorxurdum elim qana bata. Öz talehimle onun da talehini qara etmek istemirdim, özümün ,onunla bir yastığa baş qoymağımı, vicdanım qebul ede bilmezdi.

Münasibetimizin bitmesini isteyirdim. Özümle baş-başa qalıb, bir yol aramalıydım. Ona göre de, ya işe gelmirdim, ya da gec gelib, tez aradan çıxırdım. Hem de, o ilanı görmek istemirdim.

Bir müddet belece davam etdik. Yene de işden tez çıxmaq fikrim var idi. Hazırlaşırdım

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 12 >>