Pencereden boylanan
Vanqo teeccübden donub
qalmışdı. Ağac sanki güneş
şüalarına qerq olunmuş kimi
parıldayırdı, her budaq sarı
yaylığa bürünmüşdü. Onlar
küleyin isti nefesi ile sakitce
yırğalanır, sanki uzun
müddetden sonra öz doğma
ocagına qayıdan qonağı
qarşılayırdılar. Vanqo
sevincinden göz yaşlarını
saxlaya bilmedi.
O telesik avtobusdan düşdü ve
qaçamağa başladı. Oz isti
ocağına, gözel geleceyine ve bir
daha ayrılmamaq, qopmamaq
üzere sevdiyi insana qaçırdı...

<< 1 [2]