Semüre ibn Cündeb Fezari kiçik yaşlarında atasını itirmişdi. Bundan sonra anası ile birlikde Medineye geldi. Medinede Semürenin anası ensardan olan bir müselmana (meşhur sehabe Ebu Seid Xüdrinin emisine) ere getdi ve Semüre atalığının evinde böyüyüb boya-başa çatdı.

Peyğember Medinenin etrafındakı saheleri müselmanların arasında bölüşdürende Semüreye de pay düşdü. Semüre öz torpağının bir hissesini ensardan olan bir nefere satdı. Amma şert kesdi ki, sahenin ortasındakı bir xurma ağacını özüne saxlayır. Ensardan olan müselman razılaşıb saheni aldı, ev tikib ailesi il birlikde bura köçdü. Amma Semüre her gün icazesiz-filansız saheye gelir, evin qabağından keçib öz ağacının yanına gedir, onu sulayır, meyvesini derirdi. Ev sahibi bir neçe defe Semüreden xahiş etdi ki, aileni narahat etmemek üçün heyete girende icaze istesin. Amma Semüre: ”Öz ağacımın yanına gelmek üçün senden niye icaze almalıyam?“ deye cavab verdi. Axırda bağ sahibi Semürenin yola gelmediyini görüb Peyğemberin yanına getdi, hadiseni o hezrete danışıb meslehet istedi.

Peyğember Semüreni çağırtdırıb sehvini ona başa salmağa çalışdı: ”Ensardan filankes senden şikayet edib. Deyir ki, onun heyetine icazesiz girib ailesini narahat edirsen. Bundan sonra onun heyetine girmek isteyende icaze al, xeberdarlıq et“. Semüre hiddetle soruşdu: ”Öz ağacımın yanına getmek üçün başqasından icaze almalıyam?!“. Peyğember hemin ağacın evezinde Semüreye başqa bir yerde eyni boyda, eyni mehsullu ağac teklif etdi. Amma Semüre razı olmadı. Peyğember bir ağacın evezine ona iki xurma ağacı teklif etdi. Semüre yene menfi cavab verdi. Peyğember ağacların sayını artırıb 10-a çatdırdı. Semüre ise fikrinden dönmürdü. Peyğember buyurdu: ”Sen o ağacı bağ sahibine bağışlasan ya satsan, men zamin duraram ki, bunun evezinde Allah sene cennetde bir xurma ağacı bağışlayar“. Semüre hetta cennete düşmeyin müqabilinde bele, öz ağacından keçmek istemedi ve Peyğembere redd cavabı verdi.

Bele olduqda Peyğember buyurdu: ”Sen ziyankar

[1] 2 3 >>