adamsan. Amma mömine zerer vermek Islamda yoxdur“. Sonra o hezret bağ sahibine tapşırdı ki, Semürenin ağacını kökleri ile birlikde qoparıb özüne versin. Semüreye ise bele buyurdu: ”Ağacını götür, get, harada isteyirsense ek“.(El-Kafi, V, 294).

Şeriet qanunvericiliyindeki ”Islamda başqasına zerer vurmaq yoxdur“ prinsipi o günden etibaren qüvveye mindi.

Bu hadise Semüre ibn Cündebin heyatında dönüş nöqtesi oldu. O zamana kimi Semürenin içindeki kin-küduret ve xebislik aşkara çıxmamışdı. Hetta Semürenin yeniyetmelik ve genclik dövrü ile bağlı revayetlere baxdıqda, onu müsbet bir şexs kimi görürük. Deyirler ki, Semürenin iştirak etdiyi ilk döyüş Ühüd savaşı olmuşdu. Medinede müselmanlar yetkinlik yaşına çatmış oğullarını Peyğemberin hüzuruna getirir ve döyüşe qatılmaları üçün izn isteyirdiler. Peyğember Semürenin cılız endamına baxıb döyüşçülere qoşulmasına icaze vermedi. Semüre etiraz edib dedi: “Filan oğlana icaze verdiniz, amma mene vermediniz. Halbuki, men ondan güclüyem ve güleşende onu yıxıram”. Peyğember Semürenin dediyi oğlanı çağırtdırdı ve bir-biri ile güleşmelerini tapşırdı. Semüre reqibine qalib geldi ve Peyğemberin icazesi ile müselman ordusunun sıralarına qatıldı.
Lakin zaman keçdikce Semürenin menfi xisleti özünü büruza vermeye başladı. Xurma ağacı ile bağlı hadiseden sonra Semürenin adı ile tarixin yalnız qara sehifelerinde rastlaşırıq. Ömer ibn Xettabın hakimiyyeti dövründe Semüre şerab satmaqda ittiham edilmişdi (Ehmed ibn Henbel. Müsned, I, 25, 170-ci hedis).

Müaviyenin hakimiyyet illerinde Semüre Besre valisi oldu. Besredeki altı aylıq hakimiyyeti erzinde o, 8 min adamı qetle yetirdi. Iş o yere çatmışdı ki, qeddarlıqda ad çıxarmış Kufe valisi Übeydullah ibn Ziyad Semüreni bu qeder adamın qetline göre danlamışdı. Semüre ise qetiyyen narahat olmadan demişdi: ”Eger bir bu qeder de adam öldürseydim, yene qorxmazdım“. Deyirler ki, Semüre bir qayda olaraq Ehli-beyt terefdarlarını xevaric adı ile şerleyib qetle yetirirdi.

Semüre hicri

<< 1 [2] 3 >>