Kerbela çölünde gergin döyüş bir neçe saat idi ki, davam edirdi. İmam Hüseynin (e) silahdaşlarından teqriben 50 neferi düşmenin ilk hemlesini def ederken şehid olmuşdu. Qalanlar da bir-bir döyüş meydanına çıxıb savaşır ve şehidlik şerbetini nuş edirdiler.

İmamın etrafında Ehli-beyt üzvlerinden savayı, bir ovuc adam qalmışdı. Zöhr namazının vaxtı çatdı. İmam Hüseynin (e) silahdaşlarından biri – Ebu Sümame Emr ibn Abdullah Seydavi adlı sehabe üzünü o hezrete tutub söyledi: “Ey Peyğemberin övladı! Seni öldür¬mek arzusunda olan bu düşmenler öz meqsedlerine doğru yaxınlaşırlar. Men öz qanıma qeltan olub ölmeyince buna imkan vermeyeceyem. Amma çox isterdim ki, bu son zöhr namazımı Senin imam¬lığınla qılım”. İmam Hüseyn (e) vaxtı öyrenmek üçün semaya baxdı, zöhr vaxtının çatdığını deqiqleşdirib Ebu Sümameye buyurdu: “Namazı yadıma saldın. Allah seni namaz qılanların ve Onu (yeni Allahı) zikr edenlerin cergesinde qerar versin!”.

Sonra İmam Hüseyn (e) namaz qılmaq üçün düşmenden möhlet almağı tapşırdı. Onun isteyini qarşı terefe elan etdiler. Ömer ibn Sedin qoşununda sayılıb-seçilen cengaverlerden sayılan Husayn ibn Temim namaz teklifini eşidende bağırdı: “Ey Hüseyn, senin namazın Allah dergahında qebul olmayacaq!”. İmam Hüseynin (e) qocaman silahdaşı Hebib ibn Müzahir qezebli halda: “Allah Resulunun övladının namazı qebul olmayacaq, amma senin namazın qebul olacaq?!” - deye, onun üzerine şığıdı. Hebibin zerbesi ile atdan yıxılan Husaynı silahdaşları aradan çıxartdılar. Hebib ise hücumu davam etdirib, düşmen seflerinin içine daxil oldu.

75 yaşlı Hebib aşura gününde düşmenin 60-dan artıq döyüşçüsünü mehv edib, Bedil Temimi adlı bir xeyanetkarın zerbesi ile şehid oldu. Hebib ele şücaetli idi ki, qatili onun başını kesib, öz atının boynundan asmışdı ve bununla fexr edirdi.
İmam Hüseyn (e) sağ qalan sehabelerini iki hisseye ayırdı. Evvelce birinci hisse o hezretin imamlığı ile zöhr namazını (xovf namazı şeklinde) qıldı. Bu zaman ikinci deste düşmenin hücumunu def

[1] 2 >>