Seher yuxudan duranda başı ağrıyırdı hemişe. Her seher gözünü açanda onu daha bir menasız, yekneseq günün gözlediyini düşünüb qüsselenirdi. Her gün de çalışırdı özünü inandırsın ki, bu gün her şey ferqli olacaq, ne ise bir yenilik, ya da nese yaxşı bir şey baş verecek. Bu gün ise başağrı ile deyil, yüksek ehvali-ruhiyye ile oyandı. Adeti üzre önce balıqlarını salamladı, akvariumun şüşesini astaca döyecleyib: “Sabahınız xeyir, dostikler, necesiniz?” – deye şen ehvali-ruhiyye ile soruşdu. Balıqlar yekdillikle balıq kimi susurdular. Amma bu, onun ehvalını heç pozmadı, çünki onların susmasına alışmışdı artıq. Onların evezine özü cavab verdi: “Hee, görürem, yaxşısınız. Siz de menim kimi yaxşı olun, bu gün her şey başqa cür olacaq, yaxşı olacaq”, – deye akvariuma balıqların yemini sepdi. Akvariumun suyunu deyişmek vaxtı idi, amma erinirdi. Bu gün de bu işi sabaha qoydu.

Vanna otağına keçib el-üzünü yuyanda güzgüde özüne diqqetle baxdı: 29 yaşına yenice keçse de, en az beş yaş böyük görünürdü. Uşaqlıqdan beri bele idi, nedense hemişe yaşıdlarından böyük görünmüşdü. İndi güzgüde diqqetle özüne baxanda gözünün, dodaqlarının etrafındakı nazik qırışları ilk defe gördü, teeccüblendi “bunlar ne vaxt düşdü menim üzüme?” – deye. Koko Şanelin meşhur bir deyimini xatırladı: “Eger qadın 30 yaşına çatıb ve hele de gözel deyilse, demeli, sefehdir.” Gülümsündü bu fikre. Bir de qırışlarına baxdı. Amma heç meyus olmadı. Ötenlerde televiziyada geden çoxsaylı gözellik proqramlarında meslehet görülen qırışlara qarşı maskanın birini hazırlamağa başladı. Bir yumurta sarısına bir çay qaşığı balı qatıb üstüne bir neçe damcı limon şiresi sıxdı. Özünü gülmek tutdu, çünki o gün verilişde bu maska hazırlanarken ele salmışdı onları: “işleri-gücleri yoxdur, ellerine keçeni üzlerine sürtürler”, – deye. Eslinde heç vaxt inanmamışdı ki, bu erzaqları üze çekmekle gözelleşmek mümkündür. Fikileşirdi ki, efirde gördüyü üzleri daim şüşe kimi parıldayan xanımların gözelliyini, üzlerinin teravetini artıran

[1] 2 3 ... 6 >>