Xeyli şadem, ey müselmanlar, vüsalı bilmişem,
Könlümün ayinesinden qem qübarın silmişem,
Qul seçib şahim meni, dergahi-yare gelmişem,
Olmuşam, elhemdulillah, men de zevvar Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Bir meqamdır ki, söz acizdir vere tesvirini,
Özge ecaz yox aparsın qelbden tesirini,
Bellidir tarixden İbrahim edib temirini,
Ta o günden ad verib insan “xilaskar” Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Kebe bir aydır, müselmanlar olubdur halesi,
Bir teref “el efv ya Reb”, bir teref tekbir sesi,
Yükselir “lebbeyk Allahümme lebbeyk” nalesi,
Meğfiret ister tutub üz her günahkar Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Çağlayır insan seli, dillerde ah, gözlerde yaş,
Her tevafında gelir ruhe telaş üsten telaş,
Qoç nedir qurban kesim? Qurban bu can, qurban bu baş,
Hansı yolla eyleyim bu eşqi izhar Kebeye?
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Bir yanında qare daş var erşi-Eladen düşüb,
Qare xaldır ruyi-yare neqşi-Valaden düşüb,
Bir şefeq var mecerin üstünde Tahaden düşüb,
San gelibdir Ehmedi-Mehmudi-Muxtar Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Pak divarlar ki açılmışdı Eli mövluduna,
Çatların saxlar ki aşiqler çata meqsuduna,
Ey könül, zevvarsen Şahi-Vila mebuduna,
Sürt üzün, öp, çün elin çekmiş o dildar Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Ey könül, daşdandı Kebe, sen sücud etme daşa,
O daşa hikmet neden gelmiş onu derk et, yaşa,
Bir kiçik mehşerdi, mena eylesem gelmez başa,
Bu yeter qul tek gelir sultanü serdar Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.

Xaliqe min şükr, oldu Kebe qismet Arife,
Her beladen Heyyü Daver verdi fürset Arife,
Ta qiyamet bes eder bu varü dövlet Arife,
Her işi, her kelmesi olsun sezavar Kebeye,
Vesle yetsin, her kimin ki hesreti var Kebeye.