yeddiden axşam saat altı-yeddiye qeder meşede başqa fehlelerle bir yerde kesib doğradığı ağacları yük maşınına yükleyirdi. Qarlı, çovğunlu günlerde rütubetin adamı az qala boğduğu iyul-avqust aylarında “uff” demeden, şikayet etmeden qan-ter içinde işleyirdi ki, eve pul aparıb ailesini dolandırsın, qızının universitet pulunu ödesin. Dostum da, sağ olsun, insaflıydı, Rusiyanın o böhranlı illerinde Lyoşanın, o biri fehlelerin de pulunu artıqlamasıyla verirdi.
Biz qonaq otağına keçib oturduq. Masada neler yox idi. Şuba, olivye, paytaxt, göbelek salatları, bahalı “İmperial” arağı, iki şüşe şampan, qrafinde qırmızı, ağ şerab, cürbecür meyve, gilemeyve şireleri, borjomi, limonadlar ve s.
Tez dostumdan pıçıltıyla soruşdum:
- Be o biri bacısı hanı?
(Yolda Sadıx tesvirsiz-filansız elece demişdi ki, Nastyadan başqa Lyoşanın sekkiz, ya doqquzuncu sinifde oxuyan Olya adında kiçik qızı var).
- Gözüne girsin o biri bacısı. Bir yerde girmişik de içeri. Men ne bilim hardadı? – cavab verdi, başa düşdüm ki, Sadıx menden evvel iki defe burda olanda Olyanı göre bilmeyib deye “yersiz” sualım onu esebileşdirdi.
- Çölde danışarıq, – hirsimi boğub sakitce dedim.
Nehayet, Lyoşa, arvadı ve böyük qızı gelib süfre arxasında oturdular.
- Olya hardadı? – dostum gözlemediyim halda menim sualımı Lyoşaya verdi.
“Buna bax e…”, – üreyimde dostumu söydüm.
- Mektebdedi, bir azdan gelecek. Bilir ki, geleceksiz, – Nataşa erini qabaqlayıb cavab verdi.
- Bu da menim en yaxın dostum, Eli Musayeviç. Size onun haqqında çox danışmışam. Alik de deye bilersiz, incimez, – nehayet, dostum meni evdekilere teqdim etdi.
Hamısı bir-bir el uzadıb menimle tanış oldular. Az sonra Nataşa bişirdiyi isti yemekleri, – yarpaq dolmasını, göyertili, sarıköklü tacik plovunu, bir de özbek mantısını buğlana-buğlana metbexden getirib masaya düzen kimi dedi: “Yeyin dostlar, utanmıyın, qabda heç ne qalmamalıdı”. Sonra Lyoşa “İmperial” arağından süzdü ve ilk tostu tebii ki, menim, yeni teze

<< 1 [2] 3 4 ... 19 >>