indiden o qıza göz qoymuşam. Fikirleşirsen ki, instituta qebul eletdirib birinci kursda da özüm işine baxacam. Sen yeqin başa düşmüsen niye Lyoşa, arvadı bele bize mehriban üz gösterirler. Onlar Nastyanı mene ere vermek isteyirler.
- He, düzü, men de hiss eledim. Sene xüsusi diqqet gösterirdiler, orda oturma burda otur. Anası ele hime bendiydi, xalçadan söhbet açan kimi başladı bizim milleti teriflemeye.
- Ee sen de her şeye murdar Azerbaycan psixologiyasıyla yanaşırsan. Düzdü, anası, ele dedesi de çox istiyerler ki, men Nastyanı alım. Ama bu o demek deyil ki, bizimkileri terifliyirlerse, mütleq ele qızlarını ere vermek üçün bunu edirler.
- Niye ele fikirleşirsen ki?
- Çünki on ilden çoxdu burda yaşıyıram, rus milletinin psixologiyasına az-çox beledem. Onlar bizimle müqayisede sade ve semimidirler. Ve senin kimi de her deyilen şeyi beş yere yozmurlar. Bunlar Sovetin vaxtında gelibler Bakıya, özlerinin danışdığı kimi, yay vaxtları olub. İşliyibler, dincelibler, dolmadan, kababdan yeyib, paxlavaynan çay içibler, xoşlarına gelib Azerbaycan, yaxşı teessüratla da qayıdıblar bura. Sen de o deyqe yozursan başqa yere.
Belke de dostum haqlıydı, bu söhbeti uzatmaq istemedim.
- Nastya yeqin qız uşağıdı, – sualı demek olar ki, tesdiq formasında verdim.
- Sözsüz.
- Sözsüz? – dostumun eminlikle “sözsüz” demesine teeccüblendim. – Sen hardan bilirsen ki, qızdı?
- Men bunları çoxdan tanıyıram. Rus da olsalar anaları ciddi qadındı, hardasa bu meselede bizimkilere oxşuyur. Belke de ele Bakıda olanda bizim adetlerle tanış olub, xoşuna gelib. Men qızlıq-filan meseleleri deyirem. Bir söz deyim, ama öz aramızda qalsın ha.
- Aha.
- Lyoşa özü bir defe mene dedi ki, Nataşanı qız kimi alıb.
- Hmm, maraqlıdı.
- Ama sen düz deyirsen, her ikisinin de berk üreklerinden keçir ki, men Nastyanı alım.
- Al da, “tem bolee”, özün de deyirsen ki, qız uşağıdı.
- Yox qardaş, men rusla yaşaya bilmerem. Üstelik, yaşaya bilsem bele

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 19 >>