bizi yene qonaq çağırdılar. Olya türk filologiyasına qebul olmağa qeti qerar vermişdi, artıq tarixden, rus dilinden müellim tutmuşdular, anası sevinirdi, – nehayet, qızı model olmaq fikrinden vaz keçmişdi. Hamı sevinirdi (men de guya sevinirdim), dostum yene de eyni vedleri verirdi, – qebulda kömek eliyecek, praktik türk dilini öyredecek, şirkete işe götürüb bir aylıq İstanbula gönderecek ve s.
Lap pisi o oldu ki, hemin üçüncü qonaqlıqda bir ay sonra ad günü olacaq dostuma bacılar ayı oyuncağı, bir de Pier Cardin-den köynek hediyye elediler. İkisinin adından. Pis o menada ki, Sadıxın ümidleri, ehtirasları daha da alovlandı. Dostum bir az naz elese de hediyyeleri götürdü. Gözleri parıldayırdı. arada mene göz vurub “İşler yaxşı gedir, deyesen”, – dedi.
Evden çıxanda yene enenevi olaraq gezişmeye qerar verdik. Hava yaxşı idi. Yaxşı hava, hediyyeler – yeni ümidler, ehtiras.
- İndi men neyniyim? Sonra da meni qınıyırsan… Ele özüm de özümü hardasa qınıyıram, – birbaşa metlebe keçdi.
- Padarkalara göre deyirsen? – dostumun üreyindekileri o deqiqe oxudum.
- He de… Sence kimin ideyasıdı?
- Heç ağlına getirme, – derhal cavab verdim.
- Deqiq?
Ele bildi deyecem ki, bu Olyanın ideyasıdı.
- Elbette, anasının, ya da Nastyanın ideyasıdır. Ya da dedesinin, – dedim.
- He, düzdü, – dostum derinden nefes aldı. – Nataşa hele de ümid eliyir ki, böyük qızını alacam. O gün de işde dedesi bir xeyli terifledi ki, qızım Nastya bele bacarıqlı qızdı, yemek bişirmeyi bacarır, temizkardı.
- Al da, keçen defe de demişdim, tem bolee qız uşağıdı. Sen kende apar, mamangil deyinib-deyinib axırda bezecekler. Uşaq da olandan sonra…
- Qulaq as, belke ele sen alasan, – dostum birden başına yeni ideya gelirmiş kimi dedi. – Ata-anasını da tanıyırsan, inandırım seni, alsan, başına dolanacaqlar.
- Sey-sey danışma.
- Özü de terbiyeli qızdı, en esası qız uşağıdı. Sene yaxşı arvad olacaq. Burda propiska olarsan, şirketimde işleyersen, sonra kömekleşib sene

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 19 >>