sözünden anladım ki, “tecili iş” ölüm-itim, dava-qezayla bağlı olan mesele deyil. – Kankret de, ne tecili işdi ele?
- Gelersen deyerem, – desteyi yerinden asdı.
Restoranda dostumu dilxor gördüm… Ağzını açmamış fehmle başa düşdüm ki, yene de qarnının ağrısı Oleçka olacaq. Üreyini boşaltmağa başladı, anladım ki, meni ora çağırmaqda meqsedi derdini söyleyib yüngülleşmek, hem de menden meslehet almaqdı. Melum oldu ki, iki gün imiş Lyoşadan xeber-eter yoxuymuş. Sadıx üçüncü gün evlerine zeng edir, telefonu Olya götürür, salam-kelamdan sonra deyir ki, atası xestexanadadı, kor bağırsağını kesib atıblar. Nedense Olyanın soyuq tonda danışması dotumun xoşuna gelmeyibmiş.
Qısası, dostum qorxuya düşmüşdü, ona ele gelmişdi ki, Oleçka onun üreyindekileri oxuyub, niyyetini, gelecek planlarını bilib, telefonda soyuq danışmaqla bir növ işare vurub ki, menden ümidini üz, meni üreyinden, xeyalından sil getsin. Hem de Sadıx umurdu ki, men belke bu defe ona ürek-direk verecem, deyecem ki, eşi fikir verme, yeqin atasına göre kefi olmuyub, sonra zeng edersen, bayramların birinde qıza hediyye alarsan-filan. Bu defe men onun ümid çırağını alovlandırdım. Dedim ki, ola bilsin, Oleçka soyuq danışmaqla eksine ele senin soyuqluğuna işare vurub, yeni haralardasan, niye zeng etmirsen, gelmirsen, maraqlanmırsan, ancaq atam işe çıxmayanda zeng edirsen. Düzü, iki aydan çox idi onlara qonaq getmirdik, üstelik, dostum özü etiraf etdi ki, bir aydan çoxdu onlara, eve zeng etmir.
Dostumun gözleri parıldadı, “Doğrudan?” – soruşdu. “Yüz faiz deye bilmerem, çünki adam üreyi oxuyan deyilem, ama bu mümkündü, üstelik nezere al ki, Olya yeniyetmedi, bu yaşda olan qızlar keçid dövürünü yaşıyırlar, çox hessas olurlar,” – dedim. Sakitleşdi.

***
Diplomumu alan kimi Bakıya qayıtdım. Sadıx işiyle bağlı Moskvada qaldı. Bakıya gelende restoranda görüşüb keçmiş xatireleri yada salırdıq. Dediyine göre üç ilden çox idi Lyoşagille elaqeni tam itirmişdi.
- …Kak na zlo , Lyoşa şirketimden çıxhaçıxda

<< 1 ... 16 17 [18] 19 >>