men üreyimle bağlı bir aylıq Almaniyaya müaliceye gedesi oldum. Berlinden qayıdanda da bir müddet başım şirketin işlerine qarışdı. Evlerine zeng eledim, götüren olmadı. Getdim evlerine, başqa adamlar köçmüşdü ora. Terslikden işe düzeldiyi zavodun da adı yadımdan çıxmışdı, heç olmasa adresi öyrenib gedib tapmaq olardı, – dostum yana-yana heyfslenirdi. (Onda mobil telefon hele teze-teze satışa çıxırdı). – Olyanı da bilmedim ne oldu, kime qismet oldu.
- Eceb oldu, – deyib göz vurdum.
Sadıx elini yelleyib nırç eledi, – yeni dediyin heç vecime de deyil…
İller keçdi, Lyoşa, Nataşa, qızları yavaş-yavaş yadımızdan çıxdı. İnterneti öyrenenden sonra yandex.ru, rambler.ru saytlarında Olya Beryozkina yazıb axtarsam da tapa bilmirdim. Nehayet, odnoklassniki.ru çıxanda orda özüme ünvan açıb artıq iyirmi dörd yaşa girmiş Olyanı asanlıqla tapdım. Demek olar ki, İrina Alfyorova olmuşdu, ağzımın suyu axa-axa sehifesindeki iyirmi doqquz şeklin hamısına baxdım. Rusiyada müxtelif illerde gözellik, model müsabiqelerinde yay, qış geyimlerinde (yarımçılpaq Qar Qızı daxil olmaqla), çimerlik paltarlarında, cürbecür rengli penuarlardaydı. Şekillerin hamısında (bütün rus qızları kimi) gülürdü, – bir sözle, Oleçka heyatından razı idi.
Diqqetimi Antalyada çekdirdiyi üç şekil çekdi. Birincide Oleçka saçının sarılılığına göre ruslara, xoxollara, qalın bığına, bir de burun formasına göre bizimkilere oxşayan cavan oğlanın qucağında oturmuşdu, gülürdü. (“Axırda seni ele yene bizimki bişirdi,” – mexaniki fikirleşdim). O biri şekilde (hemin oğlanla) Olya, deyesen, gece klubunda lap qısa dondaydı, sinesini qabağa vermişdi, her ikisi dodaqlarını öpüş üçün bir-birine yaxınlaşdırmışdı. Üçüncü şekilde sevgililer gece palma ağacının altında dayanıb ay işığında buse dadırdılar. Her şeklin altında ise With my dear friend Arsen Manucharyan (“Eziz dostum Arsen Manuçaryanla”) yazılmışdı…

<< 1 ... 17 18 [19]