qonağın sağlığına dedi.
Men, seherden limonlu karamelle acı çaydan başqa heç ne yemeyen-içmeyen ac telebe dolmadan, mantıdan istediyim qeder yesem de, üçüncü qedeh “İmperialdan” sonra başa düşdüm ki, normanı bir az keçmişem, – başım herlenirdi, eşyaları cüt görürdüm. Bir de gic gülmek tutmuşdu meni, (çöpegülenlik meselesi), gücle özümü saxlayırdım ki, biabır olmayım. Özümü ise inandırırdım ki, ayığam ve fikirlerimin cilovu elimdedir. Lyoşa tualete gedende (arvadıyla qızı metbexde idi) tez dostumdan soruşdum:
- Olya niye gelmedi?
- Olya üstünde ağlasın.
- Olya, – kederli tonda, bir az da inilitili sesle onu cırnatmaqçün dedim.
- Canına azar, – cırnadı. – Az zeherlen de.
Sadıx ele bildi ki, men içib keflenmişem deye bu sualı tez-tez verirem. Hardasa haqlıydı, – melumdur ki, içenlerin bezilerinde tormozlanma gedir, cavab alandan sonra da bir suala beş defe qayıdırlar. Amma Olya meselesi tek içki ile bağlı deyildi, – serxoş olmasam da Sadıxa bu sualı ikinci defe verecekdim.
Gözlerimi yumub Olyanı tesevvürüme getirdim. Ağlıma başqa bir sifet gelmirdi deye, xeyalımda onu “Lolita” kinosunda baş qehremanı oynayan Melani Qriffite oxşatdım.
Biz hemin gün yaxşıca yedik-içdik, qarışdırdıq da, – araqdan sonra şampana keçdik. Brejnevin, Rusiyanın, Rusiya-Azerbaycan dostluğunun, Lyoşanın, arvadının, qızlarının (en esası orda olmayan, görmediyimiz Olyanın) şerefine tostlar dedik.
Saat doqquza işleyirdi, getmek vaxtıydı, her ikimiz Olyanı çox görmek isteyirdik. Men yene de bunu dostuma deyirdim, bir az da mezelenmek xatirine, – o ise meni acılamağındaydı. Nehayet, Sadıx diplomatik şekilde, bir az da guya zarafatyana dedi:
- Deyesen, Olya bu gün bizim kampaniyaya qoşulmaq istemedi.
Anası o deqiqe reaksiya verdi:
- Ah, tamam yadımdan çıxmışdı deyem, Olya dersden sonra nenesigile getdi.
“Paho, vaxt tapdı da getmeye. Biz burda bayaqdan gözlüyürük, bu da nenesigile vaxt tapdı getmeye”. Sözsüz ki, dostum da menim kimi fikirleşirdi.
- ….Bu

<< 1 2 [3] 4 5 ... 19 >>