fakultesine qebul olsun, bir müddet men praktik türk dilini ona öyrederem. Natalya Vasilyevna, inandırım sizi, bu sahede onun uğur qazanma şansları çox olacaq. Siz de bilirsiz ki, Türkiye Rusiya münasibetleri indi çox süretle inkişaf edir, – dostum, nece deyerler, maşını işe salan kimi axıra qeder süret pedalını basdı.
- Saşa, bu ki, ela ideyadır. – Nataşanın sifeti açıldı. – Ele bir ideya dediniz ki, meni de, deyesen ele Lyoşanı da qane etdi. Her ikinize sağ ol düşür, mene destek verdiyinize göre.
(Yeri gelmişken, Saşa bir növ Sadıxın rus dilinde olan qısa formasıdır). Lyoşa ise susmuşdu, deyesen, arvadının dedikleriyle razılaşmağa mecbur olmuşdu.
Arada cansıxıcı sükut yarandı, hele otağa girende diqqetimi çeken xalçadan söhbet açdım. Nataşa ele buna bend imiş, tez dedi ki, yetmişinci illerde Lyoşa ile Bakıda, istehsalat tecrübesinde olanda bu xalçanı alıbmışlar… Ve başladı bizim milleti teriflemeye. Gözel Xezer denizi, çimerlik, bulvar, kabab, encir, Bakı paxlavası, armudu stekanda çay, gözel Bakı qızları ve nehayet, qayıdanda özleri ile divardan asılan xalçanı, iki yüz qramlıq qara kürü ve beş şüşe “Şirvan” konyakı. (Lyoşa baş barmağını gösterib “Vo, heç de beşulduzlu ermeni konyakından geri qalmır” – elave eledi).
İkinci fincan çayı içib saat on bire işlemiş ordan çıxdıq. Bizi qarşıladıqları kimi mehribanlıqla yola saldılar, berk-berk tapşırdılar ki, itib-batmayaq, tez-tez onlara qonaq gelek (Hiss olunurdu ki, söz xetrine yox, ürekden deyirler. Biz ikinci defe onlara qonaq getmeye bilmezdik, – axı heç olmasa bir defe de olsa Olyanı görmeliydik).
Çöle çıxdıq, evin istisi bizi sıxmışdı deye bir az gezişenden sonra maşına minmeyi qerara aldıq. Dostumun ilk sözü bu oldu:
- Olya menlikdi ha, – bu “kiçik bacını beyninden çıxart” xeberdarlığıydı.
Soyuq hava üzüme vurmuşdu deye ağlım özüme qayıtmışdı, başa düşürdüm ki, durub mübahise etmeyin menası yoxdur: bir de meni dostum qonaq aparmışdı, men onu yox.
- Onda, Nastya da menlikdi, – acıqca

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 19 >>