qulağımıza “Men size göz vuranda Qorko, Qorko (Горько! ) deye qışqırmağa başlayın.
Biz öz yerimize qayıdan kimi, Lyoşa bize göz vurdu, xorla “Qorko” deyende, Nataşa evvelce “Vı şto rebyata?” – teeccüble soruşdu, hem de qeşş edib gülmeye başladı. Lyoşa iri qolları ile arvadını bir göz qırpımında ağuşuna aldı, ve onlar qonaqların yanında utanıb elemeden on-on beş saniye öpüşdüler. Nastya ise “Aferin, bravo!” – deyib el çala-çala cingilitili sesle gülmeye başladı.
Ele hazırlaşırdım ki, soruşam “Olya hardadır?”qapının zengi çalındı.
- Olya geldi,- anası yerinden durdu, gedib qapını açdı. Dostumu bilmirem, meni sanki cereyanla vurdular.
Düzü, meni gic gülmek tutmuşdu. Çepeki Sadıxa baxdım, dodağı qaçmışdı, – ikimiz de bir-birimizin üreyindekileri asanlıqla oxuya bilmişdik. (“Axır ki, geldi çıxdı.”) “Qonaqlar çoxdan gelib?” – dehlizden ince bir ses geldi. “Bir saat olar”, – anası cavab verdi.
- Bu da bizim Oleçka, – anası mektebden gelen kiçik qızını bize teqdim etdi.
Her ikimiz “Oçen priyatno,” – deyib el verib görüşdük. Onun küçede şaxtadan soyumuş ellerinden her ikimizin canına istilik geldi, yanaqları qızarmışdı. On dörd-on beş yaşlı bu gözel (model) qızın yaşıl, sehrli gözlerinin iriliyi, canlı olması, gülümseyerken dodaqları (nedense şaxtadan dodaqları çatlamamışdı) ve gözlerinin sehri qarşısında her ikimiz diz çöküb sevgi etirafı etmeye hazır idik. Bir az rus aktrisası İrina Alfyorovanın cavanlığına oxşayırdı. Ani olaraq fikirleşdim: ay Abdulov, sen kef çekibmişsen ki.
Derslerinden, müellimlerinden, tarix üzre olimpiadada, şeher turunda birinci yer tutmağından danışdı, bacısı kimi, cingiltili sesiyle, bir az da şıltaq manera ile dil-dil ötürdü. Dilim qurumuşdu, heyran olmuşdum Olyaya, çox güman ki, vurulmuşdum…
Sonra anası modellerden söz saldı, mene baxa-baxa bu seneti söydü, yıxdı-sürüdü. Olya ise narazı halda “Yene anam başladı”, – mızıldandı, anası isteyirdi ki, men de model senetini, bu işle meşğul olan qızları pisleyim, qızının bu

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 19 >>