Heç vaxt kiminse haqqını yemek
olmaz!” Bu cümleni sen mene
öyretmişdin.Bu gün haqqsızlıq
gördüm.Demek ki,onlara bu
cümleni öyreden bir anaları
olmayıb deye düşündüm.
Amma çox qelbim qırıldı anacan...
Öp..keçsin...
Neçe üzler,neçe simalar gördüm
hamısı 1-1inden ferqli...İnsanlar
çox deyişkendir.Meger onların
senin kimi “Olduğun kimi
görün,göründüyün kimi ol!”
söyleyen anaları olmayıb?
Bu üzler üzüme sille vurdu sanki
anacan...
Öp..keçsin...
Ele insanlar var insanlığımdan
utandırır.Yadıma onların anaları
düşür.Sonra özümünde insan
olduğum ve hemin hereketi
tekrar etme mümkünatım ile
yadıma sen düşürsen.
Vicdanım ağrıyır anacan...
Öp..keçsin...
Bezdim paxıllıqdan.”Paxıllar
artmaz!”deyirler amma üzerine
yalan biraz da vicdansızlıq
gelende artarlarmış.Zibildende
tepe yarana biler
çiçekdende.Senin baxıb fexr
edeceyin o çiçek tepeni
yaratmaq üçün çalışıram.
Lakin ümidlerim qırılır anacan...
Öp..keçsin...
Dillerinde deyilenleri baxışları ile
tekzib eden gözlere baxmaq
istemirem!
Gözlerim yorulub anacan...
Öp..keçsin...
Lazım deyil heç bir derman
mene!
Yalnız öpüşündür melhem bütün
yaralarıma...
Şefalı dodaqlarınla...
Öp..keçsin...