Nehayet heyat yoldaşını razı sala
bilmişdi.Bu gün ikisi de ilk defe
idi ki, “aile hekimine” gedecekdi...
Gözleme otağında oturar-
oturmaz adi bir şey üçün
mübahiseye başladılar.Bu defe
de hemişeki kimi bir-birlerini
incidib susdular.Sonra da hekimle
görüş saatlarının çatdığını görüb
içeri keçdiler. “Aile hekimi” her
birinden o birinde gördüyü gözel
şeyler haqqında yazmağını xahiş
etdi.Hekimin ağzından söz
qurtarmamış otağa derin bir
sessizlik çökdü.Her birinin elinde
bir kağız,bir qelem olsa da,heç
biri qelemini kağıza
toxundurmurdu.
Aradan xeyli vaxt keçenden
sonra evvelce kişi yazmağa
başladı.Sonra da qadın qelemini
kağıza toxundurdu.Evvelce her
ikisi çox yavaş yazırdılar.Ancaq
sonra bir-birlerine baxıb
“süretlerini artırdılar”.İndi ise az
qala bir-birleri ile yarışırdılar.Ve
çox keçmemiş her ikisi kağızları
doldurdular...
Nehayet,qadın elindeki kağızı
“aile hekimine” uzatdı.Hekim ise
gözleri ile kağızı ona yox,heyat
yoldaşına vermeyi xahiş etdi.
Qadın isteksizcesine kağızı heyat
yoldaşına uzatdı.Heyat yoldaşı
da isteksizcesine kağızını ona
verdi.Ve her ikisi kağızlarını
oxumağa başladılar. “Aile
hekimi” ise kenardan onlara
tamaşa edirdi.Çox keçmedi
ki,qadının yanaqlarından göz
yaşları süzülmeye
başladı.Üzünden
sevinc,gözünden seadet
oxunurdu.Sonra da heyat
yoldaşının onun haqqında
düşündüyü gözel sözleri qeyri-
adi xezine kimi bağrına
basdı.Otağın havası sanki bir göz
qırpımında deyişmişdi.İndi kişi
de heç evvelki kişi deyildi.Sanki
otağa gözegörünmez bir güneş
doğmuşdu.
Artıq ne “aile hekimi”,ne
qadın,ne de kişi bir söz demek
ehtiyacı hiss edirdiler.Ve bir
azdan kişi de,qadın da el-ele
verib otaqdan çıxdılar
Tebiiki.
iqqetle baxsaq gozelliyi gorerik...Mence onemli olan hara baxmamiz deyill.Nece baxmamizdir...Anlayiblarsa birbirlerini.Ne xowbext onlarcun))»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç