Söhbet müşterek dille
derdleşmek ve eyni heyatı
paylaşmaqdır.Bu paylaşmada
ürekler eyni duyğu-
heyecanla eyni meseleler
etrafında döyünür.Bele bir
şeraitde "Birimiz hamımızdır"
düşüncesi hakimdir.Hemçinin
bu yolla insan elm ve
ürfanını da artırır...
Ehmed ve yoldaşları da bu
düşünce ile heftede bir gün
görüşüb söhbet edir ve Allahı
anırdılar.
O gün yene söhbet etdikleri
axşamlardan biri idi.Ehmed
yene öz yoldaşları ile Allah
xatirine olan yığıncaq
keçiridi.Hemin gün aralarında
yeni bir yoldaş da var
idi.Eslinde bu insanın niyyeti
söhbete qulaq asmaq
deyildi.Sadece,yoldaşının
teklifine etiraz ede bilmediyi
üçün gelmişdi.Üreyinde:
- Bu axşam vaxtımı burda
keçirim, hem de qarnımı
doyuraram.Bundan sonra
birde buraya gelmerem,-
deyirdi.
Söhbet davam ederken bir
qrup melek de o evde qonaq
idi.Bu meleklerin vezifesi
Allahın adının anıldıqı, Onun
sevgi ve rizası üçün yığılan
meclislere baş çekib Allaha
melumat vemekdir.Melekler
söhbete qulaq asdıqdan
sonra semaya yükselib Allaha
dediler:
- Ya Rebbi! Qulun Ehmed ve
yoldaşlarının yanından
gelirik.Onlar bu axşam zikr
etdiler, verdiyin nemetlerden
ötrü şükr etdiler,imanlarını
artidilar,Senin rizanı
istediler. Sonra Haqq-Teala ile
melekleri arasında bele bir
söhbet oldu.
- Onlar Meni görüblermi
ki,bele öyürler?
- Xeyr! Seni görmeyibler,ya
Rebbi! Eger Seni görseydiler
onda Sene daha çox ibadet
eder,Seni daha çox zikr
ederdiler.
- Yaxşı, onlar Menden ne
isteyirler?
- Senden cenneti isteyirler,ya
Rebbi.
- Cenneti görüblermi?
- Xeyr,ya Rebbi.Eger cenneti
görseydiler, onu daha çox
isteyer ve cenneti qazanmaq
üçün daha çox çalişardılar.
- Bes menim bu bendelerim
cehennemi görseydiler,ne
ederdiler?
- Onda, cehennemden daha
çox qorxar ve ora girmemek
üçün daha diqqetli
yaşayardılar.
- Siz şahid olun, men bu
bendelerimin hamısını
bağışladım. Onları cennetime
qebul edeceyem. Onlar
cehennem alovundan uzaq
olacaqlar.
Bu vaxt bir melek dedi:
- Ya Rebbi! Ancaq

[1] 2 >>