çekmemeyi, ehsan meclislerinde açıq-aşkar görünen toxgzlüyü ile, bezileri de idmanla yozurdu. Düzdür, Molla Zeydulla heç vaxt seherler idman etmirdi, qalan yozumlarda ise, şübhesiz ki, heqiqet var idi, amma bele saz qalmağının esil sebebini onun özü hamıdan yaxşı bilirdi: Molla Zeydulla özünü çox üreyi temiz adam hesab edirdi, bu insanda paxıllıq deyilen şey yox idi ve o, tebietden hezz almağı bacarırdı, Allaha da, dine de sidq-ürekden bağlı idi, tez-tez beyninde Nizaminin, Hafizin, Mövlane Ruminin müdrik misraları seslenirdi ve kişi bele hesab edirdi ki, sazlığının da esil sebebi ele bunlardır.

Molla Zeydullanın doğma ve eziz bir sirri de var idi ve bu sirri göyde Allahdan, yerde ise Xeyransadan ve hekim Ceferovdan başqa heç kim bilmirdi, çünki Molla Zeydulla bu sirri aşkar etmekden utanırdı – ne üçün utanırdı? – bu bir poetik utancaqlıq idi ve bu hissi söz ile ifade etmek mümkün deyildi.

Mesele burasında idi ki, son üç-dörd ilde birden-bire göyden kişiye vehy gelirdi ve özünden asılı olmayaraq qelemi eline alıb, o vehyin getirdiyi misraları kağıza köçürürdü ve belelikle, klassik bir qezel nümunesi yaranırdı. Bu qefil yaradıcılıq prosesini Xeyransadan gizli saxlamaq mümkün deyildi ve Xeyransa bilirdi ki, Molla Zeydulla şeir yazır, amma bu şeirlerin içinde ne var idi? – bilmirdi, çünki kişi bu şeirleri ona oxumurdu ve Xeyransanın özünün de buna menevi ehtiyacı yox idi.

Xeyransanın bişirdiyi düşbere-qutab, küfte-bozbaş, fisincan-plov bütün kendde meşhur idi ve Molla Zeydulla arvadının bişirdiyi o gözel xörekleri hevesle yeyende, bu, belke de, ondan, yeni Molla Zeydulladan çox, Xeyransanın özüne lezzet edirdi. Bir sözle, Xeyransa yalnız onu bilirdi ki, Zeydulla şeir yazır ve ele bunun özü kifayet idi ki, Xeyransa erinin hem de şair olmağı ile fexr etsin.

Kenarda bu qezellerden yalnız Hekim Ceferov xeberdar idi, çünki Molla Zeydulla ile uşaqlıq yoldaşı idiler ve Hekim Ceferov kendde temkinli, ağzıbütöv ve savadlı bir adam kimi tanınırdı, buna göre de

<< 1 2 [3] 4 5 ... 14 >>