Qeher Emineni bir de xüsusen o vaxtlar boğurdu, bir koma olub boğazına direnirdi ki, Gülbalanı çimizdirende, ona temiz yuyub ütülediyi paltar geyindirende Zerbalanın o menfur derman torbasının qoxusu birden-bire burnuna gelirdi ve Emine özü de başa düşmürdü ki, niye bu defe de o özü ağlamaq isteyir, niye qeher boğazına direnib, onu boğur.

Ve günlerin bir gözel günü, ele ki, atası, anası melum olmayan o diribaş cüce böyüyüb Kaşey oldu, hemin gözlenilmez hadise de onda baş verdi, yeni Zerbala boynundan asılıb onu denizin lap dibine aparmaq isteyen arağın daşını atdı ve derman iyi veren o menfur torbanı bir terefe tullayıb, bu tereflerdeki Abşeron kendlerinde meşhur Kaşeyin sahibi oldu.

Zerbala Kaşeye qeder yay aylarında heftede bir defe, iki defe – bu, baxırdı, alış-verişe – seher tezden elektrik qatarına minib, gedib, Bakıdakı topdansatış mağazalarından ucuz qiymete ağcaqanad, milçek, qarışqa, siçan eleyhine, ağaclrın, güllerin, terevezin xestelikleri eleyhine dermanlar alırdı, hemin menfur torbasına yığıb, geri qayıdırdı, evvelce qessab Mirzeağanın kafesine girib seher normasını – 150 qram arağını içirdi ve bundan sonra müşteri axtara-axtara kendin etrafındakı bağ evlerini, Bakı varlılarının yeni tikdirdikleri villaları bir-bir gezib dermanları satmaqla meşqul olurdu, bundan soonrası ise hemişe dumanlı yadına gelirdi, çünki dübare qessab Mirzeağanın kafesine gedib ikinci 150 qramı içenden sonra baş verenleri yaxşı xatırlamırdı. Qış aylarında ise esas etibarile balıqsatan alverçilere kömek edirdi, yeni Bakıya gedib-gelen magistral yolun kenarında dayanıb, balıqçıların satmaq üçün ona verdikleri balıqları başının üstüne qaldıraraq, sürücülere, sernişinlere satırdı ve bu alverin qazancından pay götürürdü.

Ve birden-bire bu alçaq dünyada Kaşey peyda oldu.

Her şey deyişdi…

Her şey deyişdi, ancaq Zerbala Kaşeye heç vechle gelir menbeyi kimi baxmırdı, o, bu xoruzu sidq-ürekden sevirdi ve bu mehebbet qarşılıqlı idi. Aydın meseledir ki, Kaşeyin

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 14 >>