yeyib-içirdiler, ancaq qessab Mirzeağa bundan maddi zerer çekse de, menen memnun qalırdı.

Bir defe – üç-dörd il bundan evvel – artistler Moskva teatrlarından hansınınsa Bakıya qastrol seferine gelmiş bir artistini de özleri ile Qessab Mirzeağanın kafesine getirmişdiler ve bir az yeyib-içenden sonra o rus artist onun uzun ve arıq barmaqlarına baxa-baxa:

- Vaşi paltsı poxoji na paltsı pianistov!..- demişdi («Sizin barmaqlarınız pianoçuların barmaqlarına benzeyir!..») ve o çağdan etibaren Qessab Mirzeağanın medeniyyete olan mehebbeti daha da artmışdı, herden gözü öz barmaqlarına sataşanda kişinin içinden xoş ve xefif bir hiss ötüb keçirdi.

Bütün bunlara göre de kend ziyalıları Qessab Mirzeağanın simasında özlerine layiq bir teref-müqabil görürdüler, herden Bakıdan gelen qonaqları ile onun kafesinde xudmani meclis qururdular ve Bakıdan gelen o artistlerden ferqli olaraq pulunu da ödeyirdiler.

Qessab Mirzeağa Sovet İttifaqı dağılandan sonra qessab dükanını özelleşdirmiş ve burada hemin kafeni açmışdı. Bir küncü kafelletdirmişdi, orada üstü mermerden olan seliqeli bir piştaxta düzeltdirmişdi ve et satılan yer de ora idi. Kafenin cemi iki işçisi var idi ki, biri qessab Mirzeağanın özünden, o biri de qayınanasından ibaret idi. Qayınana yalnız xemir xörekleri bişirirdi: düşbere, qutab, xengel, gürze, ciyer peraşkisi ve bu xemir xörekleri xüsusen xarici turistler arasında çox şöhret qazanmışdı. Bezen mehelle uşaqları, xüsusen imkansız ailelerden olan uşaqlar kafeye girib, bir dene isti peraşki götürüb qaçırdı ve bele anlarda Qessab Mirzeağanın arıq sifetinden bir tebessüm ötürdü, qayınanası narazılıqla ona baxanda:

- Allah evezini verecek!- deyirdi.- Sen işinde ol…

Qış aylarında ise Mirzeağa özü xaş bişirirdi ve yalnız bu kendin yox, bütün etraf kendlerin xaş heveskarları onun bişirdiyi xaşı yüksek qiymetlendirirdi.

Qessab Mirzeağa yay aylarında seher saat 7-den, xaş mövsümü başlayandan sonra ise 9-dan (seher saat 7- de xaş desgahı başlayıb, 9-da

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 18 >>