geldi.

Bu qayalıqda adeten lap yüngülce de olsa bir külek eserdi. Hetta o yüngülce külek esende de lepeler qayalara çırpılırdı ve gece vaxtı tamam boşalmış bu sahil sakitliyini yanlız onların şappıltısı pozurdu. O şenbe gecesi buralarda heç meh de esmirdi ve qayalığı bürümüş o sükunet, ele bil, havanın bürküsü ile birlikde dünyanın kederli-qüsseli işlerinden xeber verirdi.

Oturub, küreyini iri bir qaya parçasına söykemiş Zerbala araq şüşesinden qurtum-qurtum içerek heç ne barede fikirleşmirdi, sadece, o bomboş sahilin sessizliyine qulaq asırdı. Herden-bir «Cennet-mekan» terefden turist cütlüyü – oğlan ve qız – görünür, qayalıqda xelveti bir yer seçmek arzusu ile ay işığında romantik terzde bu terefe yaxınlaşırdı, ancaq qefleten Zerbalanı gören kimi, telesik uzaqlaşırdılar.

Zerbala qetiyyen bunun ferqinde deyildi, qurtum-qurtum araq içe-içe geceler nadir hallarda belece sakit olan denize baxırdı ve bezen o arağın iyine, ele bil, onun derman torbasının qoxusu qarışırdı.

Evveller 150 qram araqdan keflenen Zerbala bu defe yarım litr araq şüşesini qurtum-qurtum boşaltsa da, kefli deyildi; kefli deyildi, amma key idi, ele bil, beyninde qatı ve ağır bir duman var idi ve bütün olub-keçen de, bütün etraf da o qatı ve ağır dumanın içinde idi. Ayaqları onu serin pive hesreti ile Qessab Mirzeağanın kafesine getirende Milisioner Seferin dediyi sözler de o dumanın içinden eşidilirdi ve menası da aydın deyildi.

Zerbala ele ayaq üste piveni içmeye başladı ve içdikce de onun bütün içine rahat bir serinlik yayılırdı, ağzının qıraqlarından süzülen pive damcıları çenesine, boğazına axıb, ele bil, onu o şenbe gecesinden qoruyurdu.

Ve bu vaxt İbad dayı hövlnak içeri girib, kafenin ortasında ayaq üste pive içen Zerbalanı gördü:

- Ale, ay bedbext, sen burdasan? Ale, seni axtarmadığım yer qalmıyıb e!.. Ale, Gülbala ölür e, ay bedbext!..

… Zerbala tövşüye-tövşüye otağa girende Gülbala çarpayıda uzanmışdı, Emine de, Eminenin kömeye çağırdığı Nise xala da

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 18 >>