çarpayının kenarında oturmuşdular ve Nise xala termometri uşağın qoltuğundan çıxarıb baxaraq qışqırdı:

- Vaxsey!.. 41-i keçib!.. Ay aman!.. Uşaq elden gedir!..

Emine, ele bil hele heç ne başa düşmeyen Zerbalanın üstüne çığırdı:

- Hekim!.. Hekim!..

8.

Zerbala heyetdeki qoca encir ağacının altında yere çömelib, elindeki siqaretden derin qullab vura-vura ve o qeder tüstünün hamısını da içine çeke-çeke heç cüre gözlerinin qabağından qova bilmediyi balaca bir mafeye baxırdı. Gözlerini yumurdu, açırdı, başını silkeleyirdi, amma o mafe küt bir terslikle onun gözlerinin qabağından getmirdi ve her defe Zerbalanın beyninden dehşetli bir fikir keçende ki, sabah Gülbalanı belece balaca bir mafede kendin qebirstanlığına aparıb torpağa basdıracaq, onun bütün bedeni uçunurdu.

Bayaq Eminenin o çığırtısından sonra yerinden götürülen Zerbala var gücü ile Hekim Ceferovgile qaçdı. Hekim Ceferovun evi onlardan üç mehelle kenarda, sahil terefde idi ve adeten erken yatıb, erken duran Hekim Ceferov yenice soyunub yerine girmek isteyirdi ki, hemişe – herden lap gecenin yarısı da – erini xeste üstüne çağırmağa gelmiş insanlara qayğı ile yanaşan Anna Viktorovna yataq otağının qapısını açdı:

- Aqa Kerimoviç, posetitel prişel. («Ağa Kerim oğlu, seni isteyirler.»)

Hekim Ceferov Anna Viktorovnanın yuyub ütülediyi pijamasının şalvarını geyib ikinci mertebede heyet qapısına çıxanda Zerbala heyetdeki işıq direyinin yanında dayanmışdı ve Hekim Ceferov ancaq sifetden tanıdığı bu kend sakininin elektrik işığında berelib, az qala hedeqesinden çıxan gözlerini görüb:

- Ne meseledi?- soruşdu.

Zerbala sesi titreye-titreye:

- Oğlum ölür!..- dedi.

Anna Viktorovna Azerbaycan dilini bilmese de, Zerbalanın sesinden, görkeminden çox tesirlendi ve:

- Pomaqi yemu, Aqa Kerimoviç!..- dedi. («Ona kömek et, Ağa Kerimoviç!»).

Hekim Ceferovun esil adı Ağakerim idi, ancaq Rusiyada yaşadığı vaxtlar hamı, o cümleden de Anna Viktorovna onu «Aqa Kerimoviç» deye

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 18 >>