ancaq Gülbalanın sağlamlığı ile meşqul olan Emine de vaxt tapan kimi cani-dilden Kaşeye qulluq etdi ve üç-dörd güne Kaşeyin yaraları qaysaq bağlayıb sağalmağa başladı.

Parlaq döyüş tercümeyi-halında ilk defe meğlub olan Kaşey, deyesen, o meğlubiyyeti de, o biyabırçılığı da çox tez yaddan çıxarmışdı, yene evvelki kimi sübh tezden öz banı ile etrafı lerzeye salırdı ve başını dik tutub şestle heyetde gezişirdi.

Azarkeşler sebirsiz bir maraqla Kaşeyin yolunu gözleseler de, İbad dayı bir neçe defe Zerbalagile gelib qaqqıldaya-qaqqıldaya şestle heyetde gezen Kaşeye baxaraq:

- Maşallah, Zerbala, sen ölesen, bu, evvelkinden de boyevoydur!..- deye ürek-direk verse de Zerbala növbeti şenbe günü Kaşeyi döyüş meydanına aparmadı.

- Qoygine bir az da keçsin…- dedi.

Düzdür, hefte başa çatmışdı, xerclemek üçün evde daha pul qalmamışdı, ancaq Emine de Zerbalanın bu qerarına bir söz demedi, hefteni birteher başa vurdular ve Zerbala Kaşeyi yalnız o biri heftenin şenbe günü döyüş meydanına apardı.

İbad dayının kefi kök idi, çünki bir terefden hava çox isti idi ve tamaşaçılar da hele xoruz döyüşleri başlamamış badam ağacının kölgesinde stekanı 50 qepiye xeyli limonlu çay içmişdiler, o biri terefden de Kaşeyin yeniden döyüş meydanına qayıtması azarkeşlerde böyük ruh yüksekliyi yaratmışdı ki, bu da öz növbesinde İbad dayının enerjisini ikiqat artırmışdı ve o ruh yüksekliyinin döyüş meydanında yaratdığı aura İbad dayıya geleceyin gözel güneşli üfüqlerinden xeber verirdi.

Kaşeyden evvel iki cüt xoruz döyüşdü ve tamaşaçılar bu döyüşleri adi maraqla qarşıladı, ancaq ele ki, növbe Kaşeye çatdı, ele ki, Zerbala qucağındakı Kaşeyin başını, boynunu, belini tumarlaya-tumarlaya onu döyüş meydanının küncünde yere buraxdı ve ele ki, Kaşey boynunu dikelderek sinesini ireli verib qanadlarını şappıldatdı, ele bil, döyüş meydanından bir dalğa keçib tamaşaçıları cuşa getirdi. Kaşey öz enenesine sadiq olaraq elece başı dik, sinesi ireli, qanadlarını şappıldada-şappıldada

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 18 >>