de hiss etmeden kimise sevecek. Herden dost – tanışlar soruşanda ki, “institutda qız tutmamısan?”, zarafatyana cavab verirdi ki, “men it deyilem”. Herden qrupda saatlarla “Leyli ve Mecnun” haqqında mübahiseler edirdi. Bu iki nakam aşiqi mehebbet etalonu kimi deyerlendirdikleri halda, Rauf onları öteri bir hissin aciz qurbanları hesab edirdi. Ona ele gelirdi ki, insan iradesine qalib gelib daha ağılla seve biler…

Sonuncu imtahandan sonra eve getmeyi planlaşdırmışdısa da yollar buzla örtülü olduğundan rayona getmeyi texire saldı. Bir – iki gün evde bekar oturub, nehayet kitab mağasına yollanmağı qerara aldı. Havanın soyuq keçmesi, yolların buz bağlaması ile elaqedar neqliyyatın zeif işlemesi neinki küçelerde, ictimai yerlerde, eyni zamanda kitab mağazalarında da insanların az olması ile müşahide olunurdu. Mağazadan aldığı kitabı elinde yelliyerek metro stansiyasına doğru addımlamağa başladı.

Birden yaxınlıqda ses eşitdi :
- Kömek lazım deyil?
Bunu deyib şen bir şekilde güldü. Bu o idi! İki gün evvel pillekeni düşmeye kömek etdiyi qız – Deniz! Yene nazik geyinmişdi, başında hemin ağ papaq var idi, ellerini yene sinesinde çarpazlamışdı.
- Salam, necesiz?
- Salam, teşekkür edirem, siz necesiz?
- Sağ olun, pis deyilem.
- İmtahanınız nece keçdi?
- “4” aldım.
- Tebrik edirem pis netice deyil.
- Çox sağ olun. Marşrut gözleyirsiz?
- Hee! İnanmıram gelsin. Bu qar da yolları temiz bağlayıb…
- İsteyirsiz, gelin metroya gedek, bir az uzaq da olsa burda dayanmaqdan daha yaxşıdı.
- Gedek…

Beraber addımlamağa başladılar. Bu defe yolları uzun idi. Bu defe heç yere telesmirdiler. Bir – birine kifayet qeder sual vermeye vaxtları var idi. Bütün yol boyu Rauf Denizin musiqiçi olduğunu ve skripkada ifa etmek üçün tehsil aldığını öyrendi. Eyni zamanda Deniz de Raufun rayondan oxumağa geldiyini, burda kiraye qaldığını öyrendi. ..Nehayet metroya çatdılar. Yollarda avtobusların gedişi çetin olduğuna göre hamı metrodan

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 16 >>

_QRuBiYaNKa_ [OFF] (29.11.2012 / 00:48)
Tesirlendimeee lap. Eline saglik