Günlerin birinde Eshabi-Kesa—Peyğember (s), Eli (e), Zehra (s), İmam Hesen (e) ve İmam Hüseyn (e) Beqi qebristanlığında olarken qebirlerden birinden ezablı sesin geldiyini eşitdiler. Peyğember (s) üzünü hemin qebre tutub ölünü sesledi:
"Ey Allahın bendesi! Allahın izni ile qebirden qalx!”
Peyğemberin (s) mö`cüzesi neticesinde qebir aralandı ve qebirden cavan bir oğlan çıxdı. Onun üzü qaralmış ve el-ayağı zencirlenmişdi. Hezret (s) hemin cavana buyurdu: "Vay olsun sene! Axı hansı emeline göre bele dehşetli ezaba düçar olmusan?”
"Ey Allahın Resulu! Anam menden narazı olduğu üçün bu ezab içindeyem.”–deye hemin cavan cavab verdi.
Peyğember (s) ondan soruşdu: "Meger sen anana ne etmisen?”
Oğlan cavab verdi: "Bir gün eve qayıdanda arvadım anamdan giley-güzar etmeye başladı. Bunu eşidende çox esebileşdim. Anam tendirde çörek bişirirdi. Esebi halda anama yaxınlaşıb onu tendire iteledim. Ses-küye qonşular yığışıb geldi. Anam yanmış döşünü göstererek elini göye qaldırıb dedi: "İlahi sen özün intiqamımı oğlumdan al!
Ya Resulellah! Anamın qarğışından üç gün sonra öldüm ve qebir evinde bu ezaba düçar olmuşam. Ne olar mene dua edin ki, bu ezabdan qurtula bilim.”
Peyğember (s) yanında olanlara buyurdu: "Bu cavanın anasını buraya getirin. Çünki anası halallıq vermeyince duamız qebul olmaz.” Peyğemberin (s) sehabeleri oğlanın anasını qebristanlığa getirdiler. Peyğember (s) buyurdu:
"Ey ana! Oğlunun günahlarını bağışla ki, qebir ezabından qurtula bilsin.”
Qadın dedi: "Men onu heç vaxt bağışlamaram!
Peyğember (s), Eli (e), hezret Zehra (s) ve imam Hesen (e) ne qeder israr etdilerse de qadın razı olmadı. Sonra İmam Hüseyne (e) çatanda üzünü hemin qadına tutub buyurdu:
"Ey qadın! Babamın, atamın, anamın ve qardaşımın şefaetini qebul etmedin. Heç olmasa menim şefaetimi qebul et.”
Qadın başını qaldırıb göye baxdı. Sonra her iki eliyle İmam Hüseynin (e) ebasını tutub dedi:
"Oğlumun teqsirinden keçdim ve haqqımı ona halal etdim.”
Peyğember (s) buyurdu: "Menimçün çox

[1] 2 >>