Qeybet, bir insanın arxasınca onun olmadığı bir yerde xoşlanmayacağı sözler söylemekdir. Dünyada ne qeder insan olursa olsun her kesin az bele olsa bir eksikliyi ve ya qüsuru vardır. Bu eksiklikler ve ya başqa bir ifadeyle bu qüsurlardan bir çoxu insanın her hansı bir tesiri olmadan fitri olaraq var olan qüsurlardır. Bütün insanların yaradılışları bir-birinden ferqlidir. Heç kim bir başqasıyla eyni deyildir. Gözlerin eyri olması, saçların tökülmüş olması, insanın uzun ve ya qısa boylu olması, ağ ve ya qara tenli olması ve.s kimi xüsusiyyetler insanın her hansı bir tesiri olmadan fitri olaraq var olan xüsusiyyetlerdir. Bu xüsusiyyetlerinden dolayı bir insanı aşağılayaraq onun arxasınca danışmaqda heç şübhesiz qeybetdir.


Allah Teala Qurani-Kerimde bele buyurur: �Ey iman edenler! Bir-birinizin qüsurlarını araştırmayın. Heç kim bir başqasının arxasınca onun qeybetini etmesin. Sizler heç ölmüş qardaşınızın etini yemekden xoşlanarsızmı..!? Bax nece de iyrendiniz(diksindiniz). Allahdan qorxun. Şübhesiz Allah, tövbeleri qebul edendir. Allah çox merhemetlidir.� (Hucurat suresi 49/12)


Peyğemberimiz (s.a)-den mövzumuzla bağlı bir çox hedisi-şerif revayet olunmuşdur. Onlardan bir neçesine burada yer vereceyem. Bir gün Resulullah (s.a)-den �Qeybet nedir..?�- deye soruşdular. Resulullah (s.a) bele buyurdu: �Qeybet, din qardaşının xoşlanmayacağı bir şeyi onun arxasınca danışmağındır. Eger onun arxasınca danışdıqların doğrudursa, o zaman qeybet etmiş olarsan. Eger arxasınca danışdıqların onda olmazsa o zaman iftira etmiş olarsan�.


Sehabelerden Ebu Musa el-Eşari (r.a) Resululluh (s.a)-den: �Ey Allahın Resulu! Hansı müselman daha üstündür?�-deye soruşdu. Resulullah (s.a) �Dilinden ve elinden müselmanlarım emniyyetde olduğu kimse�-cavabını verdi. Hedisden anlaşıldığı kimi diliyle ve eliyle vereceyi zererden müselmanların emin olmadıqları kimsenin kamil ve feziletli bir müselman olması mümkün deyildir.


Başqa bir hedisi-şerifde Resulullah (s.a) buyurur: �Kim din

[1] 2 3 >>