meydanının vezifelileri olduqları müeyyen idi. İzdiham arasından çaşmış baxışlarla getdi. Merkezi bir yere gelmişdiler. Melekler her iki yanından uzaqlaşdılar. Başı önünde idi bütün heyatı, bir film kimi keçirdi gözlerinin qarşısından...

" Şükrler olsun " dedi, öz-özüne ve davam etdi;" Gözlerimi dünyaya açdım, hemişe xidmet eden insanları gördüm. Atam söhbetlerden söhbetlere qaçır, malını İslam yolunda xercleyirdi. Anam eve gelen qonaqları ağırlayır, yemek süfrelerin biri qalxıb , bir yenisi qurulurdu. Men ise, hemişe bu yolda oldum. İnsanlara xidmete çalışdım. Onlara Allahı izah etdim. Namazımı qıldım. Orucumu tutdum. Ferz olan ne varsa yerine yetirdim. Haramlardan qaçındım. "Kirpiklerinden aşağı gözyaşları tökülerken, "Rebbimi sevirem, heç olmasa sevdiyimi zenn edirem." deyirdi. Amma bir terefden de "Onun üçün ne etsem az, Cenneti qazanmama çatmaz." deye düşünürdü. Tek sığınacağı Allahın rehmeti idi. Hesab sürdükce sürdü. Muncuq muncuq terleyirdi. İslaq olmuş, tir - tir titreyirdi...

Gözleri terezinin eqrebindeki neticeni gözleyirdi. Sonunda hökm verilecekdi. Vezifeli melekler ellerinde bir kağız, mehşer meydanındakı kütleye döndüler. Evvel adı oxundu. Artıq ayaqları tutmaz olmuşdu. Haradasa yıxılıb qalacaqdı. Heyecandan gözlerini bağlamış, oxunacaq hökme qulaq kesilmişdi. Mehşeri izdihamdan bir uğultu yükseldi. Qulaqları sehvmi eşidirdi??? adı Cehennemlikler Siyahısında idi. Dizlerinin üstüne yığıldı. Heyretden dona qalmışdı...

" Olmaaaazzzz " deye qışqırdı. Sağa sola qaçdırdı. "Men nece Cehennemlik olaram? Heyatım boyunca ibadet eden insanlarla birlikle oldum. Onlarla birlikde qaçdırdım. Hemişe rebbime ibadet edirdim."deyirdi.

Gözleri sağnaq olmuş, titrek bedenini isladırdı . Vezifeli iki melek qollarından tutdu. Ayaqlarını sürüyerek ve izdihamı yararaq alovları göylere yükselen Cehenneme doğru getmeye başladılar. Çırpınırdı. Medet yox idimi? Bir kömek eden çıxmayacaq idimi?
Dodaqlarından sözler qırıq dökük, yalvarmaqla qarışıq

<< 1 [2] 3 >>