Bezdim artıq sensizlikden..Yoruldumm..Artıq dayanmağa ne sebrim, nede ki, gücüm qalmıyıb.. Sensizliyin agrısı ile tükenirem.. Ne qeder daha devam edecek bu zülmet verici günler..? Niye meni terk etdin? Niye meni yarı yolda buraxdınki? Niye hee niyee?? Bezdim artıq bu cavablarını vere bilmediyim suallardan.. Her şeyi mehv etdin. Buraxdın meni getdin... Hemde cuzi bir meseleye göre. Heç neyi aydınlaşdırmağa çalışmadan.. Meni dinlemeden getdin...Bir göz qırpımında çıxdın heyatımdan..

Yene gece yene pencerenin qarşısında oturmuşam ve yene parıltısında seni gördüyüm ulduzu seyr edirem..Bu gece seni düşünerken kirpiklerimin arasından bir damla yaş geldi. O bir damla göz yaşı yanağımdan süzülerek yere düşdü. O qeder ağır-ağır süzülürdü ki, yanağımdan sanki göz yaşım dile gelib senin üçün tökülmekden bezdiyini söyleyirdi. Ve o damla son oldu. Senin üçün tökdüyüm göz yaşının sonuncu damlası ile her şeyin bitdiyini anladım. Anladım ki, unudulmağa layiq olan unudulmalıdır. Eks halda ezab çeken, illerini heder keçiren, göz yaşı töken sen olursan. Belke gec oldu amma anladım..

Söz verdim artıq özüme seninle bağlı xatireleri hetta adını anmayacağıma. Artıq çox şeyi xatırlamıram. Keçmiş, bitmiş günler kimi keçmişde qoyuram seni...

ELVİDA!!! - bir zamanlar bütün varlığıma sahib olan.
ELVİDA!!! - bütün acılı-şirinli hissleri mene daddıran.
ELVİDA!!! - göz yaşlarıma sebeb olan.
ELVİDA!!! - mene sevincden çox keder bexş eden.
ELVİDA!!! - qerarsız sevgilim.
ELVİDA!!! - KEÇMİŞİM ELVİDA!!!