Canımdakı yaşayan can kimisen...

Her an seninle yaşayıram...
Qaranlıq gecemde gözlerin bir ulduz kimi parlayır...
Sevginin istiliyi süzülür üreyime...

Seni sevmek üçün, üreyimdeki ümid qırıntılarını senin üzündeki tebessümlere yükleyirem...
Seninle, iki ayrı bedeninin tek üreyindeki bir sevdanı yaşayırıq...
Sene söylediyim her söz, sene oxunan her şeir, senin üreyindeki sevgiyle gözelleşib xüsusi bir sevda olur...

Seni sevmek bir quru çöreyi paylaşmaq kimidi. Her loxmada daha çox sevirem seni...
Ulduz olub senin qaranlığında gözlerinde itmek, belke senin sevginde nefes almaq, tekliye perdeleri çekib xoşbextliklerin kölgelerinde serinlemek seni sevmek...

Sevirem seni demekden kenar, senin üçün yaşayıram bu heyatda...
Ele tutulmuşam ki sene, izah ede bilmerem...
Daha çox sevmek üçün üreyine yerleşdim...
Bir qonaqdım ilk evveller amma artıq ele deyil, seni, senin üreyinde yaşamağı sevirem...

Derdlerimi sende unudub, ağrılara seninle gülümseyirem...
Senin gül üzünde ümidle baxıram artıq sabahlarıma...
Uçurumun kenarında solmağı gözleyen bir gül idim, senin sevginle yeniden xoşbextliklere tumurcuq açıram...
Her seher perdeleri aralayıb gün işığıyla, sevgini doldururam dünyama...

Canımsan, nefesimin xoşbextlik rengindeki suretisen...
Üreyimdeki tek can, heyata dair tek ümidimsen...
Seninle yaşayıb, heyata yene seninle baxıram...

Seni düşündükce sevgin daha da böyüyür üreyimde...
Her hecada, her sözde seni yazıram...
Sen nefes aldıqca, men xoşbext oluram buralarda...

Seni sevmek ele gözel ki izah ede bilmerem...
Çünki sebebi yox bu sevginin...
Bir şeye bağlı olaraq sevmek istemirem seni...
Seni yalnız sen olduğun üçün sevirem...

Evveller "Men" deye başlayardım cümlelerime...
İndi "Biz" deyirem. Sen ve Men yeni Biz, yeni ikimiz...
Yeni geleceyimsen menim... Her şeyimsen...

Seni sevmek, her yeni güne seninle başlamaq ve her günün bitmesinde her şeye baxmayaraq seni sevmek çox gözeldi...