Yorğunluğun verdiyi ağırlıqla derhal yuxuya getmişdi. Bir iniltiyle oyandı adam. Etraf hele de qaranlıq idi. İniltini yuxu gördüyüne yozdu. Dodaqları susuzluqdan çatlayırdı, yaman susamışdı. İşıqları yandırmadan metbexe gedib suyunu içdi ve yatağına döndü. Tam yatmaq üzreyken, eyni inilti sesini tekrar eşitmeye başladı. Yoxsa yuxu idi, heqiqet? Ferqinde deyildi. Sesin geldiyi istiqamete yöneldi. O an yuxuda olmadığına yaxşıca emin oldu. Çünki eşitdiyi sesin sahibi evin tek seccadesi idi.
Adam çaşdı ve qorxulu bir sesle
- İnleyen sen idin?
- Beli, dedi seccade.
- Ne üçün ağlayırsan?
Seccade yene içe işleyen bir sesle:
- Seni yuxundan oyandıran susuzluğunu, doyana qeder, su içerek aradan qaldırdın. Halbuki menim susuzluğumu aradan qaldıracaq kimsem yoxdur!
- Sen nece susayarsan, sen canlı deyilsen axı?, - dedi adam.
Seccade:
- Menim ehtiyacım da bir cür sudur, amma içdiyin su deyil. Menim susuzluğumu ancaq tövbekar qulların gözyaşları aradan qaldırar.
- Anlamadım!, -deye adam maraqlı gözlerle seccadeden soruşdu.
- Ağlıyaram, çünki Allahın bendeleri qebrinin aydınanmasını, qaranlıqlarda qalmamağı, axiret gününde aydın olmağı isteyerler. İstemelerine baxmayaraq, bu vaxtda qalxıb iki rüket namaz qılmazlar. Hemişe baxıram sene, bir gün de qalxıb iki rüket gece namazı qılmırsan.
- Meni narahat etme, - deyerek adam üzünü dönderdi.
Seccade davam etdi:
- Ey Allahın bendesi! Bax, seher namazının vaxtı geldi. Azanlar; namaz yuxudan xeyirlidir- deye seslenir. Ah seher namazı, ah bu seher namazı! Namazlar arasında müstesnadır. Hem üreye, hem de ruha heyat verendir o. Gece-gündüz dünya üçün çabaladığın bes etmir? Eziz ve Qahhar olan Allahın çağırışına niye qarşılıq vermirsen?
Adam sıxılaraq:
- Ey seccadem, meni rahat burax. Gündüz kifayet qeder yoruluram, bir az daha yatım,- deyib yatağın istiliyine buraxdı özünü.
- Seccade qorxmadan adamı xeberdar etmeye ve yatmamasına çalışırdı.
- Demek ki, sen dünyaya axiretden daha çox ehemiyyet

[1] 2 >>