ikimertebeli, eyvanlı, qarşısında bağça olan bir ev tikmişdiler. Evin altını hndür elemişdiler ki, denizin suyu qalxanda içeri xerçengler doluşmasın ve her ehtimala qarşı pencerelerin hamısına demir barmaqlıqlar vurmuşdular ki, yolunu azmış melekler eve tecavüz ede bilmesinler. Pelayo evvelki işini terk edib, şeherden bir qeder kenarda teserrüfat düzeldib dovşan yetişdirmekle meşğul olmağa başladı. Elisenda ise özüne hündür dabanlı, laklı tufli ve o dövrde debde olan, bazar günlerinde en möhterem senyoraların geydiyi elvan ipekden tikilmiş çoxlu paltar aldı.
Meleyin yaşadığı hin onların teserrüfatında yegane yer idi ki, ona ümumiyyetile, mehel qoyulmurdu. Eger herdenbir oranı yuyub temizleyerek içinde mirra yarpaqları yandırırdılarsa da, bunu heç de meleyin xetrine yox, hinden yayılan ve teze evin bütün künc-bucağına nüfuz eden üfunetin qarşısını almaq üçün edirdiler. Körpe artıq ayaq açıb yerimeye başlayanda, Elisedo onun hine yaxın getmesine icaze vermirdi. Lakin günler keçdikce onlar bu üfunet iyine öyreşdiler ve bütün qorxular keçib getdi. Belelikle, hele dişlerinin hamısı tökülmemişden qabaq uşaq artıq tordakı deşiklerden sivişib hinin içine girmeyi öyrenmişdi. Melek başqa adamlara qarşı olduğu kimi ona qarşı da etinasız idi, lakin it mütiliyi ile onun bütün uşaq eylencelerinin sertliyine dözürdü. Bir müddetden sonra onlar her ikisi eyni vaxtda qızılca çıxartdılar. Uşağı müalice eden hekim, meleyi de müayine etmek qerarına geldi ve gördü ki, üreyi çox zeifdir, böyrekleri ise demek olar ki, yararsız bir haldadır. Bu haletde onun hele de sağ qalması teeccüblü idi. Hekimi en çox maraqlandıran ise qanadlarının quruluşu idi – bu leleyi tökülmüş qanadlar qocanın bedenine üzvi suretde uyğunlaşdığına göre, hekimin içinde qeyri-ixtiyari bele bir sual doğdu: göresen, ne üçün başqa insanların bele qanadı çıxmır? Pelayonun oğlunun mektebe getmeyine yaxın yağış ve külek hini artıq tamamile dağıdıb, yararsız bir hala salmışdı. Onunçün de hini söküb daşlarından başqa

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>