İçimde bir sıxıntı üreyimde hüzün... Pencereme vuran yağış damlacıqlarını izleyirem dalıb getmişim uzaqlara derinliklere doğru bir küleyin seline qapılıb... Çox köhne bir eşq hekayesi geldi ağılıma külek ile yağışın eşqi... Dillere dastanmış Qaf Dağının ardında külekle yağışın eşqi. Külek deli kimi esermiş buludlar bir az üşüsün ve yağış gelsin deye. Yağışın gözlerine vurğunmuş masumiyetine ve saflığına vurğunmuş.
Yağış her seher dua edermiş. "Tanrım lütfen külek essin bu gün ruhunu üreyimde hiss edim ellerini gözlerimde." Tutqunlarmış bir-birlerine amma ne külek yağışa toxuna bilermiş ne de yağış küleye. Ne vaxt külek ile yağış bir yere gelseler sevdanın ateşi fırtınalar esdirmiş onlara ve fırtınanın sonunda bir-birlerine heç toxuna bilmeyeceklerini düşünüb kederlenermiş yağış aölayarmış. İşde o zaman aşiqlerin yağışı yağarmış ve sevdalılar el-ele gezermiş yağışın üreyinden gelen damlacıqların altında.
Yağışın kederlendiyini gören külek özünü budaqların arasında gizlemeye çalışarmış kederini hayqırmaq üçün... Ne vaxt xefif-xefif damlacıqlar semadan düşmeye başlarsa küleyin ellerini hiss etmek isteyen yağış gözyaşlarını axıdar yer üzüne ve damlaların altında el-ele gezen sevgilileri izler özünü ve küleyi xeyal eder onlara baxaraq. Ne vaxt ağacların arasında fit çalaraq esmeye başlasa külek yağışın kederile qehr olar ve budaqların arasında gizlenib qışqırar.
O hayqırışları eşiden sevgililer daha da möhkem sarılarlar bir-birlerine ve qucaqlaşıb gezen sevgilileri izler üzgün bir halda özünü ve yağışı xeyal eder onlara baxaraq. Beli bele dillere dastandır yağış ve küleyin eşqi. Ne vaxt yağış yağsa ne vaxt külek esse ürekleri bir-birleri ile qovuşar yağış ile küleyin sevgililer kimi bütün bir yerde ola bilmeyen sevdalılar üçün...