Bir kral xalqı üçün çox geniş ve
rahat yol çekdirdi. Yolu
istifadeye vermezden önce bir
yarış teşkil etdi. Bu yarışda
isteyen her kes iştirak ede bilerdi
ve yarışın meqsedi yoldan en
gözel şekilde keçen insanı
müeyyen etmek idi.
Yarış günü xeyli insan
toplaşmışdı. Bezi insanlar en
gözel atlarını getirmiş, bezileri en
gözel paltarlarını geyinmiş,
bezileri saçlarını çox gözel
formaya salmış, bezileri özleri ile
birlikde en dadlı yemekleri
getirmişdi.
Nehayet bütün yarışçılar yoldan
keçdiler. Lakin hamı yolu keçib
yeniden kralın yanına qayıdanda
eyni şikayeti bildirirdi. Yolun bir
hissesi böyük daş ve çınqılla dolu
idi. Bu ise yolu keçmeyi
çetinleşdiridi.
Günün axırında tekce bir yarışcı
yolu keçmemişdi. Uzaqdan
hemin şexsin yorğun veziyyetde
geldiyini gördüler. Gelib çatan
kimi elinde olan qızıl kasanı krala
teref uzadaraq dedi: “Yoldan
keçen zaman orada olan daşları
ve çınqılları temizlemek üçün
dayanmışdım. Bu qızıl kasanı da
onların altından tapdım. Yeqin ki,
sizindi.”
Kral tebessümle cavab verdi:
“O qızıl kasa senindir, cavan
oğlan.”
“Xeyr, menim deyil. Menim heç
vaxt bele gözel eşyam olmayıb.”
“Beli, bu qızıl kasa senindir. Ona
göre ki, bu yarışın qalibi sensen.
Yeni sen yoldan en gözel keçen
insansan. Çünki, bir yoldan en
gözel keçen insan, özünden
sonra gelenler üçün yoldakı
maneeleri aradan qaldıran
insandır.”