Son dersin qurtarmağına az
qalmışdı.
Şagirdler dersden tez çıxmaq
üçün sebirsizlenirdiler.
Defter ve kitablarını çantalarına
qoyurdular.
Zeng çalar-çalmaz, çöle çıxmaq
üçün hazır idiler. Birce Eli hazır
deyildi.
Gecikmek üçün elinden geleni
edirdi.
Nehayet zeng çalındı. Şagirdler
bir anda qapıya qaçdılar.
Eli, yerinden qalxmadı. Ağır ağır
eşyasını yığdı.
Bir terefden göz ucuyla
müellimine baxır,
bir terefden de yoldaşlarının
getmesini gözleyirdi.
Müellimi, onun bu halını görübi:
- Xeyir ola Eli, dedi. Eve
getmeyeceksenmi?
Eli, son yoldaşının da çıxdığını
görünce cavab verdi:
- Sizinle danışmaq isteyirdim
müellime.
- Yaxşı, dedi müellime. Ne
söyleyeceksen de?
- Ehmed yoldaşımız var ha…
- Beli, ne olub Ehmede?
- Veziyyetleri çox da yaxşı deyil.
Anası, yemek üçün çantasına
yaxşı şeyler qoymur.
- Sonra?
- Ona kömek etmek isteyirem.
Amma menim kömek etdiyimi
bilse
kederlener. Günde bir simit pulu
yığıb her hefte size versem, siz
de ona verersiniz?
Cibinden bir ovuc xarab qepik
çıxarıb müellimin masasının
üzerine qoydu. Müellim, pula
toxunmadı. Kürsüsüne oturub
düşündü.
Eli haqqındakı melumatlarını
yoxladı. Bildiyi qeder Elinin de
ailesinin
veziyyeti yaxşı deyildi. Bu
çalışqan ve sevimli şagirdi, ne
qeder de yaxşı niyyetli
ve düşünceli idi. Zengin bir
ailenin uşağı deyildi.
Buna baxmayaraq kömek etmek
isteyirdi. Üstelik kömek etdiyinin
bilinmesini istemirdi.Müellim:
-Bildiyim qeder sizin de maddi
veziyyetiniz yaxşı deyil. Sehvmi
bilirem?
- Doğru bilirsiniz müellimim.
Atam gündelikişe baxır.
Çox vaxt iş tapa bilmir. Amma
men de işleyirem, pul qazanıram.
- Harada işleyirsen?
- Simit satıram.
Müellim yene dayanıb düşündü.
Yaxşılığın bu qederine ne
demeliydi indi.
Bunun reallaşması çetin idi. Onu,
bundan imtina etdirmek üçün bir
elac
tapmalı idi. Bunu ederken,
sevimli şagirdini de qırmamalı
idi.
Onunla bir az daha çox danışsa,
belke bir yolunu tapardı.
Müellim, Eliye:
- Böyüyende ne

[1] 2 >>