İnsanın ele xüsusiyyetleri var ki, qedim ve ya müasir zamanla heç bir bağlılığı yoxdur. Meselen, insanın daxilinde - meneviyyatında “özünüdüzetlme” ve ya “özünüqurmaq” xüsusiyyetinin olduğu inkar etmek olmaz. Bu ise onu meselenin helli üçün yeni yollar tapmağa vadar edir.
Müasir dövrde fesad amillerinin ve vasitelerinin daha güclü olduğu nezere almaqla bele bir suala cavab axtaraq:
Her bir şeyin yaranması üçün bir sıra müqeddime ve ibtidai işlerin yerine yetmesi lazımdır. Günahlara nifret etmek ve xeyir emelleri sevmek üçün de şerait olmaldır. O şerait hazır olmadıqca günahı terk etmek çox çetindir.
Bele bir dövrde tam şekilde günahdan uzaq qalmaq olarmı?
Emirelmömin (e) buyurub: “İnsan yaxşlığın quludur.” İnsan yaxşılığını gördüyü şexsin önünde tevazökarlıq gösterir ve çalışır ki, her hansı bir şekilde onun yaxşılığının evezini ödesin. Belelikle de eger insan onun elinde olan nemetlerin Allaha aid olduğunu nezere alsa Onun qarşısında da tevazökarlıq hissini duyacaq. Bu hiss ise bendeliyi onun üçün asanlaşdıracaq. Allahın Resuluna (s) aid edilern bir hedisde bele deyilir:
“Ey Allah bendeleri! Siz xesteler kimisiniz. Alemlerin Rebbi hekim kimidir. O xesteliyin müalicesini hekim bilir.Xestelik dövründe meyliniz çekdikleri (onun dermanı) deyil; Allah bilir, siz bilmirsiniz!" İnsan bu heqiqetin elde etse anlayacaq ki, Allah- taalanın nehy etdiyi bir işin mütleq bir zereri var. Eger bir işi yerine yetirmeye emr edibse mütleq onda bir zeruri meslehet var. Neticede Allahla qarşı çıxmq özüne qarşı çıxmaq, ilahi fermanları yerine yetirmek ise özünün xeyrini kesb etmek üçün olacaq. Neticede insan analyır ki, günah, onun özüne zerer vurur. Belelik de insanın günah üçün stimulu azalır.
Bütün günahların menfi tesirleri var ki, önce onların tesiri mexfi olur. Onun mexfi olması o günahın tesirsiz olmasına göre deyil. Melesen, xerceng xesteliyin ele növleri var ki, insan ağrı hiss etmir ve o xesteliye tutulan ölüm astanasında olan zaman xesteliyini anlayır.

[1] 2 >>