sadaladığımız ve bu barede olan başqa ayeler insanlardan yox, Allahdan qorxmağın vacibliyini defelerle beyan etmişdir. Sehabelere ve müselmanlara bu ayeleri şerh eden, ehvalatları eks etdiren başqa ayeler de nazil oldu ki, onlar bu hadiselerden özleri üçün netice çıxarsınlar. Başqa peyğemberlerin, o cümleden sonuncu peyğemberin en böyük problemlerinden biri insanların hessas meqamda qorxu üzünden meydanı terk ederek peyğemberi tek-tenha qoyub qaçmaları olmuşdur. Bu barede nazil olan ayeler şerti olaraq 3 qisme bölünür:



1.Bezi müselmanlar müharibeye getmekden imtina edirdiler



Bu barede olan ayeler çox olduğundan nümune üçün son döyüşde nazil olan “Tövbe” suresinin 38, 39 ve 40-cı ayeleri diqqetinize çatdırırıq:



“Ey iman getirenler! Size ne olub ki, "Allah yolunda döyüşe çıxın!"– deyildikde yerinizde qaxılıb qalırsınız? Olmaya, axiretden daha çox dünya heyatından razısınız? Halbuki dünya heyatının keçici zövqü axiretle müqayisede çox deyersiz bir şeydir. Eger döyüşe çıxmasanız, Allah sizi ağrılı-acılı bir ezaba düçar eder ve sizi başqa bir qövmle evez eder. Siz ise Ona heç bir zerer yetire bilmezsiniz, çünki Allah her şeye qadirdir. Eger siz Peyğembere kömek etmeseniz, bilin ki, Allah ona artıq kömek göstermişdir. O vaxt kafirler onu iki neferden ikincisi olaraq Mekkeden çıxartdılar. O iki nefer mağarada olarken onlardan biri öz yoldaşına (Ebu Bekre) dedi: "Qem yeme, Allah bizimledir!" Bundan sonra Allah ona arxayınlıq nazil etdi, sizin görmediyiniz döyüşçülerle ona yardım gösterdi ve kafirlerin sözünü alçaltdı. Ancaq Allahın Sözü ucadır. Allah Qüdretlidir, Müdrikdir.”



Quran mentiqine esasen bele möminler Allahperest yox, dünyaperest olan qorxaqlardır.



2.Müharibeye gedib mesuliyyetli meqamda meydanı terk edenler



Bele möminler Allahın emrine itaet edib müharibeye gelseler de, çox teessüfler olsun ki, çetin ve helledici meqamda peyğemberi müharibe meydanında tek buraxaraq, hetta bezi hallarda imanlarını da elden

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>