verirdiler. Buna “Ali-imran” suresinin 152, 153, 154 ve 155-ci ayelerini misal göstermek olar:



“Siz Allahın izni ile düşmenleri qırıb-çatdığınız zaman, Allah size verdiyi vedini yerine yetirdi. Nehayet O, size arzuladığınız şeyi gösterdikden sonra ruhdan düşdünüz, Peyğemberin emri baresinde bir-birinizle mübahise etdiniz ve asi oldunuz. İçerinizden kimisi dünyanı, kimisi de axireti isteyirdi. Sonra Allah sizi sınamaq üçün üzünüzü onlardan dönderdi. O, artıq sizi bağışladı. Allah möminlere qarşı lütfkardır. O zaman Peyğember arxanızdan (düşmene yaxın olan sıralardan) sizi çağırdığı halda siz heç kime ehemiyyet vermeden düşmenden qaçırdınız. Allah da sizi qeminizin üstüne qem qoymaqla cezalandırdı ki, elinizden çıxan şeylere ve başınıza gelen müsibete göre kederlenmeyesiniz. Allah ne etdiklerinizden xeberdardır. Sonra O, bu qem-qüssenin ardınca size bir teskinlik – bir qisminizi bürüyen mürgü nazil etdi. O biri qisminiz ise öz canlarının hayına qaldı. Onlar: "Bu işde bizim üçün bir xeyir varmı?"– deye Allah baresinde haqsız olaraq, cahiliyye dövründekine benzer düşüncelere qapıldılar. De: "Bütün işler Allaha aiddir!" Onlar sene bildirmediklerini öz içerilerinde gizledir: "Eger bu işde bizim üçün bir xeyir olsaydı, ele buradaca öldürülmezdik"– deyirler. De: "Eger siz evlerinizde olsaydınız bele, öldürülmesi qabaqcadan müeyyen edilmiş kimseler yene çıxıb ölecekleri yerlere gederdiler. Allah sizin kökslerinizde olanları sınamaq, qelblerinizde olanları temizlemek üçün bele etdi. Allah kökslerde olanları bilir". Uhudda iki qoşun qarşılaşdığı gün içerinizden üz dönderenleri şeytan, qazandıqları bezi günahlar üzünden sehv etmeye vadar etdi. Allah artıq onları bağışladı. Heqiqeten, Allah Bağışlayandır, Helimdir.”



Sonuncu ayede gördüyünüz kimi, bele möminlerin müharibeden qaçmasının sebebi de izah olunur. Bele ki, onların azmasına sebeb şeytan olsa da, esas sebeb müharibeden önce günah sahibi olmaları idi.

Eli(e) “Nehcül-belağe”nin 70-ci xütbesinde

<< 1 2 3 [4] 5 6 7 >>