işçilerin familiyaları ve telefon
nemreleri. Men gözucu bu siyahıya nezer saldım
ve birden diksindim - ele bil
tanımadığım adamlar içinde tanış bir
sifet görmüşdüm. - Velizade kimdir? - deye xeber aldım. - Bizim makinaçıdır. İndice material
verdiz e, ona... Nedir ki? Men pencereden baxdım. Qonur gözlü
makinaçı pillekenlerle aşağı düşürdü.
Dikdaban çekmeleri - tuk-tuk-tuk, -
pillekende seslenirdi ve men bilirdim
ki, onun çekmesinin nömresi otuz
beşdir. Bu, lap nağıla oxşayırdı. Tale bizi bir
idarede rastlaşdırmışdı, amma o hele
bu barede bir şey bilmirdi. İndi o,
makinasında menim verdiyim böyük
materialı yazarken heç ağlına da
getirmir ki, bu materialı ona men vermişem, yeni, bilir ki, men vermişem,
amma bilmir ki, men oyam, yox, daha
doğrusu, nece deyim, men - menem. Men özümü saxlaya bilmirdim, bu
yeniliyi ona çatdırmaq isteyirdim,
avtomatdan ona zeng eledim. İlk defe
bele erken zeng vururdum ve telefon
susurdu. «Zerer yoxdur, hemişeki
vaxt zeng ederem, qoy sürpriz olsun». Gece ona zeng vurdum. - Salam. İki saat bundan qabaq size
zeng elemişdim. - Bele tez niye? Refiqemgilde idim.
Elimde işim vardı, onlarda işleyirdim. Gülüşümü gücle boğaraq: - Ne işdi ki? - deye soruşdum. - Eve iş götürmüşem. Teze müdirimizin
tapşırığıdır. - Teze müdir? - He, bu gün idaremize teze şöbe
müdiri gelib. - Yox eşi, - men yene de gülmekden
özümü kücle saxlayırdım, He, necedir
teze şöbe müdiriniz? - Ne deyim vallah. Ne ise meni açmadı.
Çox tekebbürlüdür. Düzdür, ilk
teessüratla çetindir demek, amma, her
halda... Men quruyub qaldım. Bu variant heç
menim ağlıma gelmirdi. - Niye xoşunuza gelmeyib ki? - Eşi, heç, birinci teessürat çox vaxt
sehv olur. Belke de yaxşı adamdır. her
halda özünü bele tox tutur. Hündür, göyçek oğlandır. Sifeti de
gözeldir, amma bir az forsludur
deyesen... Adama ele bil yuxarıdan
aşağı baxır. Danışanda da bele emrle
danışır: sabaha çap eleyin. İlk defe olaraq o öz peşesi haqqında
ağzından söz qaçırtdı. Amma men bu
sözden

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 20 >>