yapışıb, onun peşesini
soruşmadım, axı onsuz da bilirdim. - Bes sizin işiniz ne oldu? - deye
soruşdu. - Teze işe düzeldiniz? Onda menim ağlıma da gelmedi ki,
qeribe bir oyun başlayıram, amma ani
olaraq hansı daxili qüvvese meni
saxladı ve bele cavab verdim: - Yox, bilirsiz, fikrimi deyişdim. Köhne
yerimde qaldım. Seherse ilk defe Medineni, menim
Medinemi gördüm. Yeni dünen de
görmüşdüm onu. Amma dünen bu
sifet başqa sifetlerden biri idi, xoş,
yapışıqlı bir sifet idi, amma xüsusi bir
şeyle ayrılarından ferqlenmirdi. Adi bir sifet... Belke hetta ona gözel de
demek olardı, amma ne ise solğun,
tutqun bir gözellik idi bu. Bütün bunlar
dünen idi. Bu gün ise her şey bambaşqa idi. Onun
çap etdiyi kağızlara baxa-baxa oğrun-
oğrun özüne de nezer salırdım. Onun
mena yad olan zahiri görünüşüyle bu
qeder yaxın, doğma mehrem sesi
arasında, real varlığıyla telefon varlığı arasında bir aheng, uyğunluq
axtarırdım. Men onunla çox mehriban, hessaslıqla
davranırdım ve çox maraqlanırdım
görüm o bu deyişikliyi duyurmu? Bunu bilmek üçün axşamı
gözleyirdim. Telefon saatını. - Deyirdim de size, ilk teessürat çox
vaxt aldadıcı olur. Sen deme bele
mehriban, bele hessas adammış ki... - İkinci teessürata da çox inanmayın. O
da aldadıcı ola biler. - Yox, yox, dünen onun gözlerinin
içine baxa bilmemişdim. Bu gün
baxdım - «göresen haçan baxıb ki,
men sezmemişem», - deye düşündüm.
- Bilirsiz gözleri ne temizdir, ağıllıdır. - Qısqanıram sizi ha, - dedim. Bu oyun bele başladı. Men artıq bu
oyunun qaydalarını da bilirdim. O ise
her şeyden bixeber idi. Artıq men heç bir şey ede bilmezdim.
hadiseler menim nezaretimden,
ixtiyarımdan çıxmışdı. Poçt qutusuna
atdığın mektub kimi. Bu oyunun öz çetinlikleri vardı. Gerek
bütün sözlerini, ifade, düşünce terzini
deyişdireydin. Telefonda bir adam
olaydın, işde başqa. Heresinin de öz
alemi, öz davranışı, öz psixologiyası. İşde men tamam başqa adam idim.
Xeyirxah, amma arada perde
saxlayan, bir qeder özünü

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 20 >>