Qapıdan
çıxanda eşitdim ki, Medine makinada
ne ise yazır. Onun uzun nazik
barmaqları vardı ve o, makinada
yazanda adama ele gelirdi ki, pianoda
çalır. Gece ona zeng eledim. - Salam. - Salam. Demeli, senin özünden
çıxmağın da varmış. O gün niye
desteyi çırpdın? Senin açığına bu gün
Seymur meni eve ötürdü. - Nece? - deye men teeccüble
soruşdum ve teeccübümün
semimiyyetine inana bilersiniz. - Ele, işim çox idi. Gec çıxdım. O da
meni ötürdü. Çünki merifetli adamdır. «Daha doğrusu, merifetsiz, gicin
biridir» - deye düşündüm. Kül ağlıma,
ele gec qalmışdı, men de vidalaşıb
getdim, fikrime gelmedi ki, ötürüm». Ancaq men başqa şeyi de anlamışdım.
Başa düşmüşdüm ki, onu ötürmek
istesem, Yox demez, hetta belke ona
xoş geler. Belke de acıqla deyirdi,
telefonu çırpdığım üçün meni -
Rüstemi hirslendirmak üçün deyirdi. - Demeli, o mene - telefon tanışına da
laqeyd, bigane deyildi. Ancaq bunu
nece bilesen? Bunu bir vaxt bile
bileceyemmi? Gümanlar, ferziyyeler nçinde çaşıb
qalmışdım. Amma birce şeyi deqiq
derk etmişdim ve odur ki, gelen sefer
o işden gec çıxanda ne etmek lazım
olduğunu bilirdim. Biz gediş-gelişi azalmış adamları
seyrelmiş küçelerle keçirdik ve men
ondan soruşdum: - Bes işiniz olmayanda axşamlar
neyleyirsiz? - Evde otururam, - dedi. - Ele tek-tenha oturursunuz evde? - Beli, nedir ki?.. Oxuyuram, radioya
qulaq asıram. Göresen radio haqqında danışdıqlarını
indi de danışacaqmı? Amma tamam
başqa meseleden söz saldı ve men
bununçun ona minnetdar idim. - Bu da menim pencerem, - deye
üçüncü mertebeni gösterdi. - Belke pilleken qaranlıqdır, qoyun sizi
yuxarıyacan ötürüm. - Yox, - dedi. Amma men geri çekilmek istemirdim, - Belke meni evinize devet edesiz? - Memnuniyyetle. Amma indi gecdir, -
o, saatına baxdı ve men hiss eledim ki,
esebileşir. - Gecdir? Siz bele tezden yatırsınız? - Yox, amma... - o, narahat idi, söz tapa
bilmirdi. - Yaxşı, indi ki, mene bir stekan çay
vermek istemirsiniz, gelin bir az da
gezişek, hava alaq. O dinmedi.

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 20 >>