Biz bir neçe defe onların
evlerinin başına herlendik. Men yaman
getmek isteyirdim onun evine. Telefon
söhbetlerinden mene bu qeder tanış
olan bu ala-işıq menzili, radionu,
yumşaq kürsünü görmek isteyirdim. Belke de o gün meni evine devet
etseydi, her şeyi ona deyecekdim. Ancaq dehliz qapısının qarşısında
ayrılarken o, elini telesik mene uzatdı. - Yaxşı, helelik Seymur müellim. Çox
sağ olun. Geceniz xeyre qalsın. Gülümsündü, celd çevrilib qaçdı. Men onun addım seslerini dinleyirdim
ve birden her şeyi başa düşdüm. Başa
düşdüm ki, o niye telesir, esebileşir,
tez-tez saata baxırdı. O, telefon
zengine gecikmekden qorxurdu.
Menim zengime. Bir neçe günden sonra bizim mesul
katib istehsalat müşaviresinde axmaq
bir çıxış eledi. Men söz aldım ve onu birteher eledim.
O mene cavab vermedi ve birden
menim yazığım geldi bu kişiye. Neçe
ildir qezetde işleyir, yeqin hele heç kes
onunla bu tonda danışmayıb. Özü de
adam içinde. Müşavireden sonra men özümü
narahat hiss eledim, evvela ona göre
ki, tamamile haqlı deyildim, ikincisi ona
göre ki, Firuzun meslehetlerini
xatırladım, üçüncüsü de ona göre ki,
bu işden de getmek istemirdim. Axı Medine burda işleyirdi. Ne ise
mesul katibin otağına getdim,
üzrxahlıq eledim. Gece Medineye zeng eleyende bilirdim
neden danışacaq. - Bilirsen, Rüstem, - onun sesinde bir
canlanma, heves vardı, - bizim Seymur
bilirsen neçe merd adamdır. Bu gün
men olmamışam, amma hamı danışır
ki, müşavirede durub mesul katibi
birteher eleyib. Yaş yuyub, quru serib. Ağzından
çıxanı deyib. Bilirsen, hamı bundan
danışır. Axı hele indiye kimi onun bir
sözünü iki eleyen olmayıb. Özü de bu qeder adamın içinde kişini
biabır eleyesen. - Bilirem, - dedim, - bu tipde adamları
men yaxşı tanıyıram. İclaslarda alovlu
nntqler deyirler, adamların içinde
basıb - kesirler, amma sonra teklikde
kedib üzr isteyirler. Yeqin senin
Seymurun da iclasdan çıxıb gedib o kişinin yanına, şahidsiz-zadsız yıxılıb
ayağına, başlayıb yalvarmağa. O, kederli

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 20 >>