ki,
seherden axşamacan çalır. Divarlar
nazikdir, bu qammalar meni lap
cezana yetirib. Radiom işleyende heç
olmasa eşitmirem onun çalmasını. - Radioyla neye qulaq asırsınız ki? - Efir evimin içi kimidir. Bax burda
hemişe kece konserti var - ele bil men
onun radio-dalğaları üzerinde gezen
barmaqlarını görürdüm - burda da
kesik-kesik melodilerdir, uzaq
okeanların üstünden uçub gelir. Burda hemişe tufan uğuldayır, burda
da anlamadığım bir dilde danışırlar.
Burda hemişe ses-küy olur.
Konferansye zarafat edir, camaat
gülür, el çalır, men sözleri başa
düşmürem, amma hamı gülür, fit verir, el çalır, men de şenlenirem. Burda da ne ise intim bir verilişdir.
Kişiyle qadın lap yavaş, pıçıltıyla
danışırlar, mikrofonda nefeslerinn de
eşidirem. Radio qeribe şeydir. Ele bil bütün
dünya menim otağımdadır. Dünyanın
gecesi. Göy, melodiyalar, dramlar,
teyyareler... - Teyyareler niye? - Qulaq asın, - dedi. Başa düşdüm ki,
susub dinleyir, Men de qulaq verdim
ve bir qeder sonra teyyare uğultusu
eşitdim. Göresen bu teyyare bizim evin
de üstünden keçecekmi? Göresen
onun evi hansı semtdedir, şeherin hansı terefinde? - Radioyla teyyareler qohumdurlar,
elemi? - deye qefilceye soruşdu. -Hardan qohumdurlar ki? - Semadan, - dedi ve yene susdu. İndi
destekden teyyare uğultusu deyil,
yene de bayaqkı kimi yekneseq
qammalar eşidilirdi. - Men ele hey danışıram, danışıram, siz
ise susursunuz. Siz de mene bir şey
danışın. Özüm de özüme teeccüblene-
teeccüblene, bilmirem heç niye: men
bu yad adama heç kese
danışmadıqlarımı danışmağa başladım. İşdeki çetinliklerimden, köhne dostum
Firuzla günü-günden
uzaqlaşmağımızdan, elmi rehberimi
neçin sevmediyimden, müzakirede
ona ağzımdan çıxanı dediyimden ve
başqa-başqa bu kimi şeylerden. Ona heç bir dexli olmayan şeylerden. Niye men bunları mehz ona
danışırdım? Özüm de bilmirem. Amma
özümü saxlaya da bilmirdim. Birden özüme geldim. Telesik onunla
xudafizleşib desteyi asdım. Evime teref addımlaya-addımlaya
düşünürdüm.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 20 >>