edirdi.
İbrahim (e) oğlu İsmayılı
öpdü. Hezret özü ile bıçaq
getirmişdi. İsmayıl Allahın
fermanına teslim idi. O,
ölümü merdlikle qarşılamaq
isteyirdi. Tamamile rahat
olan qurbanlıq yalnız bir
şeyden ötrü nigaran idi. O
qorxurdu ki, başının kesildiyi
üçün ağrılara dözmeyib,
müqavimet gösterer ve bu iş
atasını ağrıdar. Çünki, qoca
bir kişi olan atası bele bir
menzereni görmek
iqtidarında deyildi.
Ona göre de atasına dedi:
- Atacan, xahiş edirem menim
el-qolumu iple möhkem
bağla! Başımı kesen zaman
teles ve bu işi tez bitir.
İbrahim (e) övladından ötrü
ağladı. O, son defe
vidalaşmaq meqsedi ile
oğlunu öpdü.
İsmayıl başının kesilmesi
üçün hazır oldu. İbrahim (e)
bıçağı elinde tutmuşdu.
İsmayıl başını yuxarı
qaldırdı. Onun ağ, nazik ve
işıqlı boynu güneşin nuru
altında göründü.
O heyecanlı anlarda maraqlı
bir hadise baş verdi. İbrahim
(e) semadan bir nida eşitdi:
«Ey İbrahim,! Öz yuxunu
heyata keçirtdin (tapşırığı
yerine yetirdin). Allah sene
ferman verir ki, bu qoçu
İsmayıla qurban edesen».
İbrahim (e) dağın başından
bir qoçun geldiyini gördü.
İbrahim (e) qoçu qurban
kesdi. Belelikle, İbrahim (e)
ve övladı İsmayıl Hecc
emelllerini sona çatdırdılar.
Bu gün biz baş qırxdıqda ve
özümüzü çirkabdan yuduqda,
öz dırnaqlarımızı qısaldıb,
övladlarımızı sünnet
etdirdikde, heqiqetde atamız
Hezret İbrahim Xelilin (e)
yolu ile getmiş oluruq.
İbrahim (e) bu işleri bize
te’lim eden insandır.
Hemçinin o bize tekallahçılıq
dersini öyretmişdir.
Biz Yehudilik, Xristianlıq ve
İslam dinine nezer saldıqda
onların ardıcıllarının Allaha
inandıqlarını görürük.
Unutmamalıyıq ki, bütün
bunlar Hezret İbrahimin (e)
zehmetlerinin neticesidir.
Çünki, Allah-teala İbrahimi (e)
peyğember olaraq seçdi ve
sonra onu imam ve rehber
etdi. O, peyğemberlik ve
rehberliyi onun övladlarına
da bexş etdi. Musa ve İsa
İbrahimin (e) oğlu olan
İshaqın övladlarından, İslam
peyğemberi Hezret
Mehemmed (s) ve Ehli-beyt
imamları ise İbrahimin

<< 1 [2] 3 >>