Umudun damevinin üstüne yığışırdıq, palaz salıb yun didirdik. O vaxt orda bu bayatını dedim… -…))

***
Kişi gerek musuğ olmasın:
-… döl-döşde ağzının keseri olmayan, yanıbalalı arvadlara evlenen kişiler var…
-…((

***
Bir-iki söze göre berk incimişem, bilir. Ömründe üzüne demerem. Bu yaşımda (öz nevem olasıdı) sillelese, boynumu eyib-duraram ki, rahat vursun, bilir. Ona göre de vesiyyet mene düşür.

***

Çox bele vesiyyetler olub: neve-neticeden kimi istese çağırtdırıb, dizinin gözünde otuzdurub, uzun-uzadı danışıb.
Her defe tezyiqi qalxan kimi iynesi vurulur, limon yedizdirilir, yerine uzadılır. Sağolsun gelinler. Oğul-uşaq da sağolsun. Özünden asılı deyil, ölmemek üçün çarpışmağa mecburdu. Ezrayılın da yadından çıxıb. Getdikce ne Allah onu yaxın buraxır, ne ezrayıl… Diline gelende vesiyyetdi, danışır. Ki, onu arxa evde tek buraxmasınlar. Sağolsun hamı. Amma çox vaxt arxa evde tek qalır:
-… sene elediyim vesiyyet axırıncıdı.
-…(((

***
…Men getirdiyim kompüterde (Sefterin ad gününe nootbuk ve süretli İnternet zerfi bağışlamışam) neler varmış! Orda – Bakıda işlerim neterdi? Sefter (neticesidi) menim getirdiyim kompüterde gösterib (Google Erth proqramını deyir): Murovun o üzüne uç, kend-kesek (xaraba qalmış!) ovcunun içindeymiş – budu ha bura. Yatsa yuxusuna girmezdi. Umudun damı heç görsenmir. Qızıl Qaya üstün örtüb, Sefter deyir görünmür (ele şey ola biler?). Her şey yerindedi: ermeni ha dağıtsın, ha söksün – yur-yurt, dağ-dere yerindedi… hara aparasıdılar. Namerd torpaq, neter dözürsen?! Mağarada yaşar, öz dırnağıynan eşer, porsuq kimi özüne yuva qazar: ermeni qoysa… Viran qalmış, qayıdar gören:
- … inanmıram, kim verer…
- … … …

***
Getmek vaxtıdı, bilir, amma vaxt yetişmir. Çox olub: can verir, sonradan üzübuyana qayıdanda ona gülürler. Gülmesinler, onu qızardıb-bozartmasınlar! Bunu isteyenler var – gelinler. Neve-netice söz ata bilmez, hökmüsü qalır. Gelin kimdi – yad qızı. Di gel, ölüm qohuma-yada baxmır, gelir: çene

[1] 2 3 4 >>