Çox danışdı, bacardığı qeder etiraz eledi, qız beyenmek-filan nedi, hansı dövrdü, hansı zemanedi? Ali tehsilli müellimem, tay-tuş içine çıxa, şagirdlerimin gözünün içine baxa bilmerem! Menim qelbim qalıb sahil parkındakı söyüd ağacının dibinde, orda guppa-gupla vurur, guppultusu denizin sesini bele batırırsa, burda, dağ başında nece qız beyene bilerem? Nenesi ise onu eşitmek bele istemedi, ağlını başına yığ, hede ile dedi, mektebi qurtarıbsan, ders deyirsen, neyi gözleyirik? Qız yıxılan evin direyidi, oxumuş qızdı, xestexanada hekim işleyir, gözel-göyçek, su sonası! Sizi özbaşınıza qoysaq, ömrünüzün sonuna kimi subay qalarsız. O vaxt rehmetlik qaynanam babanı bize getirende dedi, qızım, bunun qelbi qalıb Rusiyetde, gözünü çölden-bacadan yığışdır. «Sen de yığışdırdın?» «Yığışdırdım, hem de ele yığışdırdım, yanında kimse Rusiyet adı tutanda üreyi bulanırdı». Ona qulaq asan olmadı, axırda atası hirslendi, ağlın yoxdu senin, evde kim bu arvadın bir sözünü iki eleye bilir, sen eleyesen? Get de, yeyecekler? Uzaq başı deyersen, beyenmedim, qurtarıb geder.
Çaresiz qalıb düşdü nenesinin qabağına, utandığından başını yuxarı qaldırıb yanından keçenlerin üzüne baxa bilmirdi. Sanki bütün kend ona baxırdı, nenesinin onu hara apardığını bilmeyen yoxdu. Belece gelib çıxdılar kendin kenarındakı meyve ağaclarının içinde itmiş eve. Heyete keçen kimi de orta yaşlı, qarabeniz, mehriban çöhreli bir qadın qabaqlarına çıxıb nenesi ile görüşdü, onu ise başı ile salamladı, gülümseyirdi. Gül, gül, üreyinde qadının qarasınca deyinirdi, işin düzelir, qızını ere vereceksen. Ay verdin ha! Güle bilmeyeceksen, arzun üreyinde qalacaq! Pillelerle ikinci mertebeye qalxanda nenesi eyilib qulağına pıçıldadı, sen bağa get, qız ordadı, ağzın bişmesin.
Dişi bağırsağını kesse de, bir söz demeden geri qayıtdı, qızı tezlikle görmek isteyirdi. Nenesi düz deyirmiş, idman kostyumu geymiş, saçlarını son deble vurdurmuş, ilk baxışdan suyu şirin, göze gelimli qız bağda ağacların arasında gezişirdi. Qızın

[1] 2 3 ... 10 >>