sene baxanlar meymundan esla ferqlendire bilmez, Darvinin bütün nesil-nicabasına döne-döne rehmet oxuyarlar!»
– Demek, almayacaqsan? – qız nedense sakit danışırdı.
– Almayacağam! Sevmirem, ona göre!
– Boş şeydi, seversen! – qız inamla dedi. – Bir halda üreyin söyüd ağacının dibinde guppuldayırsa, alma ağacının dibinde niye guppuldamasın? Seni nenenle birlikde qovmaq isteyirdim, amma meni ele hirslendirdin, fikrimi deyişdim. İndi ki, bele oldu, alacaqsan! Canın da çıxacaq, alacaqsan!
– Ne cür yeni? – ne qeder çalışsa da, qıza kobud cavab vermekden özünü saxlaya bilmedi. – Olmaya zorla sevdireceksen özünü mene?! Sevmirem de, kimse meymunu mene sevdire bilmez! Meymunlara qarşı allergiyam var, televizorda görende bele bir ay özüme gele bilmirem!
– Seveceksen de, alacaqsan da! İlan dili çıxarıb yalvaracaqsan!
Göyerdi, hirsinden dodaqları esir, sözünü deye bilmirdi, bu qız ne danışırdı, ne danışdığının ferqindeydimi? Ne deyesen, qız uşağıdı, dine bilmir, bu ise gör neler danışır! Ali tehsilli müellim, müasir insan, beşeri deyerleri tebliğ eleyen, xalqı maariflendiren birisi bunun üçün ilan dili çıxarıb yalvaracaqdı?! Bir az da göyerib qaraldı, ağardı, rengden-renge düşdü.
– Keçmelisen? – qız istehza ile soruşdu.
– Neden bildin?
– Göyermeyinden.
– Demek, yanım, göyermeyim de? – hirslendimi, göyermeye başlayırdı, ne qeder çox hirslenirdise, bir o qeder çox göyerir, gömgöy olurdu.
– Göyer! – ondan ferqli olaraq qızın kefi kökelmişdi. – Hele çox göyereseksen!
Qızı hirslendirmekde yanlışlığa yol verdiyini başa düşürdü, baxanda qızın günahı yox idi, nenesinin de acığını qıza tökdü. İşleri korladı, qız deseydi razıyam, nece olacaqdı? Qızı dile tutmağa çalışırdı, bağışla, bir az hirsliydim. Meymunu-filanı hirsimden dedim, yoxsa gül kimi qızsan, o qeder isteyenin olacaq! İncime, ne qeder gözel olsan da, men seni sevmirem, seve de bilmerem. Qız ise ona qulaq asdıqca başını yırğalayır, istehza ile gülümseyirdi.
– Seveceksen! Qarşımda diz çöküb quzu kimi

<< 1 2 [3] 4 5 ... 10 >>